Гэнрык Ібсэн: розьніца паміж вэрсіямі

| Імя пры нараджэньні = Генрык Ёган Ібсэн</br />(Henrik Johan Ibsen)

| Значныя творы = «Пэр Гюнт» (1867)</br /> «[[Лялечны дом (п'еса)|Лялечны дом]]» (1879),</br /> «Прывіды» (1881)</br /> «Вораг народа» (1882)</br /> «Дзікая качка» (1884)</br /> «Геда Ґаблер» (1890)

'''Генрык Ібсэн''' ({{мова-no|Henrik Johan Ibsen}}, [[20 сакавіка]] [[1828]], [[Шыен]] — [[23 траўня]] [[1906]], Хрысьціянія) — буйнейшы [[Нарвэгія|нарвэскі]] [[драматург]] [[19 стагодзьдзе|XIX стагодзьдзя]], тэатральны рэжысэр і [[паэт]]. Да яго часта зьвяртаюцца як да «айца» сучаснай драмы і аднаго з заснавальнікаў тэатральнага [[мадэрнізм]]у<ref>On Ibsen’s role as "father of modern drama, " see {{Спасылка|url=http://www.bowdoin.edu/news/events/archives/003725.shtml|загаловак=Ibsen Celebration to Spotlight 'Father of Modern Drama'|выдавец=Bowdoin College|дата публікацыі=2007-01-23|дата=2007-03-27}}; on Ibsen’s relationship to modernism, see Moi (2006, 1-36)</ref>. У час, калі эўрапейскі тэатар павінен быў ствараць узор строгіх рамкаў сямейнага жыцьця і дабрабыту, яго п’есы лічыліся скандальнымі для большай часткі тагачаснай аўдыторыі. У творах Ібсэна дасьледваліся рэаліі, якія хаваліся за шматлікімі умоўныміўмоўнымі фасадамі тагачаснага грамадзства, выяўляючы шмат з таго, што выклікала трывогу ў многіх сучасьнікаў драматурга. Ібсэн часта ацэньваецца як адзін з па-сапраўднаму выбітных драматургаў у эўрапейскай драматычнай традыцыі.

Гернык нарадзіўся ў сям’і багатага камэрсанта, старэйшым ззь пецярых дзяцей. Калі яму споўнілася восем гадоў, бацька разарыўся. У [[1843]] годзе Генрык пераехаў у [[Грымстад]], дзе ўладкаваўся памочнікам аптэкара. У гэты пэрыяд жыцьця, зьявіліся першыя вершы Ібсэна. Калі яму споўнілася васемнацаць гадоў, Ібсэн стаў бацькам пазашлюбнага сына, маці якога была старэйшай за Ібсана служачай. З сынам Ібсэн не падтрымліваў ніякіх кантактаў.

У [[1850]] годзе Ібсэн пераехаў у Хрысьціянію (зараз [[Осла]]), дзе адбыўся яго першы сцэнічны дэбют у тэатры Хрысьціяніі, дзе была пастаўленая яго п’еса «Kjæmpehøien» (Труна Гунаў). Хутка драматург пераехаў у [[Бэрген]], дзе ў [[1851]]—[[1857]] г.г. узначаліў, разам са скрыпачом Оле Булам, тэатар «Det Norske Theater». У гэтым тэатры ён працаваў як памочнік рэжысэра і драматург. На сцэне Det Norske Theater былі пастаўленыя шмат п’есаў Ібсэна. У [[1857]] годзе ён пазнаёміўся ззь Сюзанай Торэсэн, зь якой празпразь некаторы час пабраўся шлюбам. Хутка ў іх нарадзіўся сын Сыгурд.

У [[1862]] годзе Ібсэн напісаў твор «Камэдыя каханьня», у якой адлюстравана сатырычная карціна мяшчанска-чыноўніцкага жыцьця Нарвэгіі. У драме «Барацьба за прастол» (1864 г.) пісьменьнік паказаў перамогу героя, які выконваў прагрэсіўную гістарычную місію. У [[1860]] — пачатку [[1870-я|1870-х]] г.г. Ібсэн чакае руйнаваньня старога сьвету й ўу драме пра Юліана Адрачэнца «Кесар і галілеянін» (1873 г.) ён сьцвярджаесьцьвярджае будучую ўзаемасувязь духоўнага й цялеснага пачаткаў у чалавеку.