Сонечны цыкль: розьніца паміж вэрсіямі

11-гадовы цыкль («цыкль Швабэ» або «цыкль Швабэ-Вольфа») называюць яшчэ «законам Швабэ-Вольфа», бо на прыкладна 10-гадовую пэрыядычнасьць ў павелічэньні і памяншэньні колькасьці сонечных плямаў на Сонцы ўпершыню зьвярнуў увагу ў першай палове XIX стагодзьдзя нямецкі астраном [[Генрых Швабэ]] (1789-1875)<ref>{{Артыкул|аўтар=Schwabe H.|загаловак=Назіраньне Сонца ў 1843 годзе|арыгінал=Sonnenbeobachtungen im Jahre 1843|спасылка=http://adsabs.harvard.edu/abs/1844AN.....21..233S|мова=de|выданьне=Astronomische Nachrichten|год=1844|том=21|старонкі=233}}</ref>, а затым — [[Рудольф Вольф]] (1816-1893). «11-гадовым» цыкль называюць умоўна: яго даўжыня за XVIII-XX стагодзьдзі мянялася ад 7 да 17 гадоў, а ў XX-ым у сярэднім была бліжэй да 10,5 гадоў. У сярэднім за 4 гады цягам цыклю колькасьць [[Сонечная пляма|сонечных плямаў]] хутка павялічваецца, затым каля 7 гадоў іх колькасьць памяншаецца. У ходзе цыклю назіраецца паступовы зрух зоны ўтварэньня сонечных плямаў да [[экватар]]а («[[закон Шпёрэра]]»). Для тлумачэньня падобнай пэрыядычнасьці ва ўзьнікненьні плямаў звычайна выкарыстоўваецца тэорыя [[Сонечнае дынама|сонечнага дынама]]. Найчасьцей для вызначэньня ўзроўню сонечнай актыўнасьці ўжываюць асераднёны за год [[лік Вольфа]]. З дапамогай гэтага індэкса цыклі ўмоўна нумаруюцца ад [[1755]] году. У [[2008]] г. пачаўся 24-ы цыкль.

{| class="standard"

|-

!Нумар||Мінімум||Максімум||||Нумар||Мінімум||Максімум

Векавы цыкль («цыкль Гляйсбэрга») мае даўжыню каля 70-100 гадоў і выяўляецца ў мадуляцыі 11-гадовых цыкляў. Апошні максімум векавога цыклю назіраўся ў сярэдзіне XX стагодзьдзя (паблізу 19-га 11-гадовага цыклю), наступны мае прыпасьці прыкладна на сярэдзіну XXI стагодзьдзя.

 

 

=== Тысячагадовыя цыклю ===