Міхась Чарот: розьніца паміж вэрсіямі

{{Пісьменьнік

}}

 

== Біяграфія ==

Першую адукацыю атрымаў у наёмнага настаўніка і ў Цітвянскім двухгадовым вучылішчы. У [[1913]]—[[1917]] вучыўся ў Маладэчанскай настаўніцкай сэмінарыі. У гады Першай сусьветнай вайны сэмінарыя эвакуявалася ў [[Смаленск]], дзе прайшла два апошнія гады навучаньня М. Чарота. Па сканчэньні вучобы, быў мабілізаваны ў армію. Служыў афіцэрам запаснога палка ў Кузьнецку, там разам зь іншымі афіцэрамі-беларусамі намагаўся стварыць беларускі гурток<ref>Гісторыя беларускай літаратуры XX стагоддзя: У 4 т. Т. 2 / Нац. акад. навук Беларусі. Ін-т літаратуры імя Я. Купалы. — 2-е выд. Мн.: Беларуская навука, 2002. — С. 454. — 903 с.</ref>. У часе Грамадзянскай вайны і інтэрвэнцыі ўсталяваў сувязь з падпольнымі рэвалюцыйнымі арганізацыямі на Беларусі, працаваў у паўстанчым камітэце і займаўся арганізацыяй паўстанцкіх атрадаў<ref>{{Кніга|аўтар = |частка = |загаловак = История белорусской советской литературы|арыгінал = |спасылка = |адказны = Ред. [[Іван Навуменка|И. Я. Науменко]], П. К. Дюабйло, Н. С. Перкин|выданьне = |месца = Мн|выдавецтва = Наука и техника|год = 1977|том = |старонкі = 414|старонак = 776|сэрыя = |isbn = |наклад = }}</ref>.

 

У [[1920]] уступіў у Камуністычную партыю і неўзабаве стаў супрацоўнікам газэты «[[Савецкая Беларусь]]», а ў [[1925]]—[[1929]] ейным рэдактарам.

 

 

 

У [[1922]]—[[1924]] кандыдат у чальцы, у [[1924]]—[[1931]] чалец ЦВК БССР. У [[1924]] вучыўся ў [[Масква|Маскве]] ў Дзяржаўным інстытуце журналістыкі. У [[1927]] па камандзіроўцы Наркамасьветы разам з [[Цішка Гартны|Ц. Гартным]] і [[Міхась Зарэцкі|М. Зарэцкім]] пабываў у [[Латвія|Латвіі]], [[Нямеччына|Нямеччыне]], [[Францыя|Францыі]] і [[Чэхаславаччына|Чэхаславаччыне]]<ref>{{артыкул|аўтар=Айзенштат, Г.|загаловак=Жыццё і драма Міхася Чарота: дакументальная версія|арыгінал=|спасылка=|аўтар выданьня=|выданьне=Беларусь|тып=|месца=|выдавецтва=|год=1989|выпуск=|том=|нумар=7|старонкі=5|isbn=}}</ref>. У [[1927]] быў у праўленьні Беларускага таварыства па культурных сувязх з замяжою. У [[1930-я]] працаваў загадчыкам літаратурнага сэктара Дзяржаўнага выдавецтва БССР, кансультантам у кабінэце маладога аўтара [[Саюз пісьменьнікаў БССР|Саюзу пісьменьнікаў БССР]]. Прысьвяціў фігурантам справы «Саюзу вызваленьня Беларусі» верш «Суровы прыгавор падпісваю першым...», у якім асуджаў іх за нацдэмаўшчыну<ref>{{Кніга|аўтар = Мяснікоў, А. Ф.|частка = |загаловак = Сто асоб беларускай гісторыі: гістарычныя партрэты|арыгінал = |спасылка = |адказны = Анатоль Мяснікоў|выданьне = |месца = Мінск|выдавецтва = Литература и Искусство|год = 2008|том = |старонкі = 241|старонак =344 |сэрыя = |isbn = |наклад = }}</ref>.

 

== Творчасьць ==

Пісаць пачаў у трынаццацігадовым узросьце<ref>''Мішчанчук, М.'' Чарот Міхась// Беларускія пісьменнікі: Біябібліягр. слоўн. У 6 т. Т. 6. Талалай — Яфімаў / Дадатак Ін-т літ. імя Я. Купалы [[АН Беларусі]]; Беларус. Энцыкл.; Нацыянальны навукова-асветны цэнтр імя Ф. Скарыны. Пад рэд. [[Адам Мальдзіс|А. В. Малдзіса]]; Рэдкал.: І. Э. Багдановіч і інш. — Мн.: БелЭн, 1995. — С. 269 — 684 с.

</ref>. Першыя паэтычныя спробы М. Чарота належалі да часоў вучобы ў сэмінарыі і не захаваліся<ref name=a455/>. Друкаваўся з [[1918]]<ref name=marakou/> (паводле іншых зьвестак — з [[1919]]<ref>[http://slounik.org/81432.html Чарот Міхась] // {{Літаратура/Беларускія пісьменьнікі (1917—1990)}}</ref>). Аўтар кніжак паэзіі «Завіруха» ([[1922]]), «[[Босыя на вогнішчы]]» (паэма, [[1922]]), «Выбраныя вершы» ([[1925]]), «Карчма», «Ленін», «Марына» (паэмы, усе ў [[1926]]), «Беларусь лапцюжная» (паэма, [[1927]]), «Чырванакрылы вяшчун» (паэма-фантазія, 1927), «Паэмы» ([[1928]]), «Сонечны паход» ([[1929]]), «У сонечным паходзе» (вершы і паэмы, [[1986]]), «Выбраныя вершы і паэмы» ([[1935]]), Збору твораў у 3 тамах ([[1933]]—[[1936]]), у 2 тамах ([[1958]]), «Выбраныя вершы і паэма» ([[1967]]), «Выбранае» ([[1982]]).

 

== Глядзіце таксама ==

 

== Крыніцы ==

 

== Літаратура ==

 

== Вонкавыя спасылкі ==

{{Commons|Category:Michaś Čarot}}