Конрад фон Валенрод: розьніца паміж вэрсіямі
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
вікіфікацыя, артаграфія |
|||
Радок 32:
=== Вялікі магістр ===
Падчас свайго кіраваньня фон Валенрод актыўна праводзіў палітыку калянізацыі маланаселеных земляў у [[Прусія|Прусіі]]. Пры ім нямецкімі каляністамі былі заселеныя шырокія вобласьці, а таксама пабудаваныя крэпасьці Готтэрсвэдэр і Міттэнбург. Вялікі магістр працягнуў палітыку, накіраваную на падтрымку князя [[Вітаўт]]а ў яго барацьбе са сваім стрыечным братам Каралём польскім і Вялікім князем літоўскім [[Ягайла]]м. Быў ажыцьцяўлены вялікі паход супраць Ягайлы, у якім са сваім атрадам удзельнічаў і будучы Кароль Ангельшчыны [[Генрых IV]]. Конрад падзяліў войска на тры атрады: першы пад камандаваньнем комтура замка Бальгі спусташаў [[Мазовія|Мазовію]], другі і трэці пад камандаваньнем самога Конрада і Маршала Ордэна Энгэльхарда Рабэ фон Вільдштайна накіраваліся да [[Вільня|Вільні]]. Крыжакі былі блізкія да ўзяцьця Вільні, аднак адступілі з-за нутранага канфлікту, справакаванага Вялікім магістрам.
Конрад адхіліў фон Вільдштайна ад пасады маршала, хоць той быў выдатным вайскаводам і карыстаўся павагай сярод рыцараў. Прычыны такога ўчынку вялікага магістра невядомыя, але многія лічаць, што ён раўнаваў да посьпехаў фон Вільдштайна. Адхіленьне маршала выклікала скандал, і большасьць рыцараў з атраду Вільдштайна паўсталі супраць Вялікага магістра. Нягледзячы на гэта, Конрад не зьмяніў сваё рашэньне, і кампанія была спыненая. Непадпарадкаваньне часткі братоў дазволіла фон Валенроду правесьці чыстку ў асяродзьдзі рыцарства, асабліва ў комтурствах, якія знаходзіліся пад кіраўніцтвам маршала.
Радок 38:
У [[1392]] годзе князь [[Уладзіслаў Апольчык]] прапанаваў Конраду праект падзелу Польшчы паміж [[Сьвятая Рымская Імперыя|Сьвятой Рымскай Імпэрыяй]], Тэўтонскім ордэнам, [[Брандэнбург]]ам, [[Каралеўства Вугоршчына|Вугорскім каралеўствам]] і [[Сілезія|Сілескім княствам]], аднак Вялікі магістар адказаў адмовай.
У тым жа годзе Ягайла і Вітаўт склалі [[Востраўскае пагадненьне|дамову]], па якой Ягайла прызнаваў Вітаўта Вялікім князем літоўскім у якасьці свайго намесьніка у Літве. Здрада Вітаўта было вельмі небясьпечнай для Ордэна, таму Конрад быў змушаны пачаць вайну супраць абодвух саюзьнікаў, запрасіўшы да ўдзелу ў ёй мноства крыжакоў з [[Эўропа|
Неўзабаве пасьля пачатку перамоў Конрад захварэў і пакінуў Торунь. [[23 ліпеня]] [[1393]] годe ён сканаў у замку [[Марыенбург]]у, верагодна, ад апаплексычнага ўдару. Пахаваны ў магільным склепе Вялікіх магістраў Ордэна ў капліцы сьвятой Ганны ў Марыенбургу<ref name="Triller">''Triller A''. [http://daten.digitale-sammlungen.de/~db/0001/bsb00016329/images/index.html?seite=532 Konrad von Wallenrodt] // Neue Deutsche Biographie. — Band 12. — Berlin: Duncker & Humblot, 1980. — S. 516 f.</ref>.
== Выява ў гістарыяграфіі і мастацтве ==
| |||