Анатоль Вялюгін: розьніца паміж вэрсіямі

Нарадзіўся ў сям’і фэльчара. У 1939—1940 гадах., будучы студэнтам літаратурнага факультэта [[Менскі педагагічны інстытут|Менскуга пэдагагічнага інстытуту]], працаваў у рэдакцыі газэты [[ЗьвяздаЗвязда (1917)|«Зьвязда»]]. Зь верасьня 1941 вучыўся ў Сьвярдлоўскім пэдагагічным інстытуце. У 1942 прызваны ў Чырвоную Армію, вучыўся ў Лугінскай авіяшколе, удзельнічаў у баях на Сталінградзкім фронце. У 1943 быў паранены, доўгі час знаходзіўся на лячэньні ў шпіталі. У 1945-46 г — літсупрацоўнік у газэце [[ЛіМ|«Літаратура і мастацтва»]]. У 1948 г. скончыў завочна Менскі пэдагагічны інстытут. Працаваў у прэсе, у 1946-84 г зь невялікімі перапынкамі працаваў рэдактарам аддзела паэзіі часопіса «Полымя». Член [[Саюз пісьменьнікаў СССР|Саюза пісьменьнікаў СССР]] з 1946.

У перакладзе А. Вялюгіна на беларускую мову асобнымі выданьнямі выйшлі: [[М. Лермантаў]] «Каўкаскі палоньнік» і «Баярын ВоршаОрша» (паэмы, 1950), Ю. Тувім «Падарунак дзецям» (1956, з С. Дзяргаем), Э. Межэлайціс «Паэма братэрства» (з М. Калачынскім, 1958); кнігі для дзяцей П. Варанько «Хлопчык Памагай» (1958), Д. Белавус «Птушыныя галасы» (1960); паэмы М. Нагнібеда «Званы Хатыні» (1973) і «Матулям з Расон» (1979). Пераклаў паасобныя вершы У. Маякоўскага, А. Міцкевіча, У. Бранеўскага і інш. Склаў зборнікі «Мы іх не забудзем» (1949), «Крывёю сэрца» (1967).