Сьпіс Сўодэша для славянскіх моваў: розьніца паміж вэрсіямі

Змесціва выдалена Змесціва дададзена
артаграфія, вікіфікацыя
Няма апісаньня зьменаў
Радок 1:
Украінская'''Украі́нская мова''' ([[IPA]]: [ukrɑjɪn ʲ s ʲ kɑ mɔwɑ], гістарычныя назвы — '''руская''', '''русінская''' [9] [10] [11] [* 2]) — нацыянальная мова ўкраінскагаўкраінцаў. Адносіцца да славянскай групы індаэўрапейскай моўнай сям’і [* 3]. Колькасьць носьбітаў — каля 45 млн, большасьць якіх жыве ў Украіне. Ёсьць дзяржаўнай мовай у Украіне [12], афіцыйнай мовай Прыднястроўя. Распаўсюджана таксама ў Беларусі [13], Малдове [14] [15], Польшчы [16], Расеі [17] [18], Румыніі [19], Славакіі [20], Казахстане [21], Аргенціне, Бразіліі, Вялікабрытаніі [22], Канадзе [23], ЗША [24] і іншых краінах, дзе жывуць ўкраінскай. На ўкраінскай мове ў сьвеце карыстаюцца ад 41 да 45 млн чалавек, яна зьяўляецца другой або трэцяй славянскай мове па колькасьці носьбітаў (пасьля рускага і, магчыма, польскай) і ўваходзіць у трэці дзясятка распаўсюджаных моў сьвету [* 4].
 
Навука аб ўкраінскім мове завецца лінгвістычная ўкраіністыкі або украиноведение. Вакол паходжаньня і станаўленьня ўкраінскага мовы існуе некалькі гіпотэз [25] — праславянская [26] [27] [28], старажытнаруская [29] [30], паўднёварускіх 10-11 стагодзьдзя [31] [32] і іншыя [* 5 ]. Згодна зь нядаўна апублікаванай гіпотэзе К. Н. Цішчанка, Украінская мова адлюстроўвае фарміраваньне ўкраінскага як этнасу, склаўся ў VI—XVI стст. з прычыны інтэграцыі нашчадкаў трох славянскіх плямёнаў — палян, драўлян і паўночнікаў з удзелам гуртоў іранамоўнага і цюркамоўных стэпавага насельніцтва. Украінскі мова зьяўляецца вынікам інтэграцыі трох дыялектаў праславянскай мовы (Палянскага, древлянского і Сиверянска) [33]. У 18 — 20 стагодзьдзях ўкраінскую мову падвяргаўся ўціскам з боку польскай і расейскай улады [* 6].