Уладзімер Пічэта: розьніца паміж вэрсіямі

У [[1910]] годзе здаў магістарскі іспыт і быў зацьверджаны прыват-дацэнтам [[Маскоўскі дзяржаўны ўнівэрсытэт імя М. В. Ламаносава|Маскоўскага ўнівэрсытэту]]. Аднак ужо ў [[1911]] годзе пакінуў яго, пратэстуючы супраць палітыкі ўнівэрсытэцкага кіраўніцтва. У выніку [[Кастрычніцкая рэвалюцыя|Кастрычніцкай рэвалюцыі]] ў [[1917]] годзе Пічэта стаў выкладчыкам у [[Маскоўскі дзяржаўны ўнівэрсытэт імя М. В. Ламаносава|МДУ]]. [[18 лютага]] [[1918]] году пасьпяхова абараніў дысэртацыю на ступень магістра расейскай гісторыі. [[19 траўня]] гэтага ж году абараніў дысэртацыю на ступень доктара расейскай гісторыі. У [[1919]] годзе быў прафэсарам Тамбоўскага і Смаленскага ўнівэрсытэтаў. У [[1921]] быў прызначаны рэктарам і прафэсарам расейскай гісторыі [[БДУ]]. Адзін са стваральнікаў [[Інстытут беларускай культуры|Інбелкульта]]. У [[1921]]—[[1925]] гадох абіраўся ў ЦВК [[БССР]]. З 1928 — чалец [[Акадэмія Навук Беларусі|АН БССР]]. У [[1930]] годзе быў арыштаваны ў [[Ленінград]]зе па сфабрыкаванай справе, пазбаўлены званьня акадэміка і сасланы на пяцігадовы тэрмін у [[Кіраў (Кіраўская вобласьць)|Вятку]]. У [[1935]] годзе справа Пічэты была перагледжана (існуе легенда, што гэтаму спрыяў прэм’ер-міністар [[Чэхаславаччына|Чэхаславаччыны]], зь якім Уладзімер Іванавіч у свой час навучаўся), і яму дазволілі жыць у [[Масква|Маскве]]. З [[1937]] году працаваў у Інстытуце гісторыі [[Акадэмія Навук СССР|АН СССР]]. У [[1946]] годзе стаў акадэмікам [[Акадэмія Навук СССР|АН СССР]].

 

 

== Дзейнасьць на пасадзе рэктара БДУ ==

[[Катэгорыя:Памерлі ў 1947 годзе]]

[[Катэгорыя:Памерлі ў Маскве]]