Гарадзенскае княства: розьніца паміж вэрсіямі

У сярэдзіне [[XIII стагодзьдзе|XIII ст.]]<ref name="evkl">[[Вячаслаў Насевіч]]. Гарадзенскае княства // {{Літаратура/ЭВКЛ|2к}} С. 496.</ref> Гарадзенскае княства далучылася да [[Вялікае Княства Літоўскае|Вялікага Княства Літоўскага]], хоць у адрозьненьні ад іншых княстваў Наваградзкай зямлі ([[Ваўкавыскае княства|Ваўкавыскага]], [[Слонімскае княства|Слонімскага]], уласна [[Наваградзкае княства|Наваградзкага]]) яно не згадваецца як асобнае ўладаньне. Відаць, у гэты час у Горадні не было свайго князя, а тэрыторыятэрыторыяй княства кіраваў намесьнік [[Сьпіс вялікіх князёў літоўскіх|вялікага князя]]. У [[1274]] вялікі князь [[Трайдзень]] сіламі гарадзенцаў адваяваў у [[Галіцка-Валынскае княства|Галіцка-Валынскага княства]] [[Дарагічын]] ([[Падляшша]]). У [[1270-я]]—[[1280-я]]. сюды перасялілася частка [[Барты|прусаў-бартаў]], што ўцякалі ад [[крыжакі|крыжакоў]]. З дапамогай прускіх перасяленцаў у [[1277]] абаронцы Горадні адбілі супольны паход [[Татары|татараў]] і залежных ад іх князёў [[Русь|Русі]].

Пазьней [[Горадня]] зрабілася цэнтрам барацьбы супраць [[крыжакі|крыжакоў]]. У [[1320-я]] на пасадзе тутэйшага намесьніка згадваецца [[Давыд Гарадзенскі|Давыд]]. Па сьмерці вялікага князя [[Гедыміна]] ([[1341]]) Гарадзенскае княства аднавілася як адзін з удзелаў ягонага сына [[Кейстут]]а. Апошні перадаў княства свайму сыну Паціргу, які ўзначальваў абарону Горадні ад крыжакоў у [[1365]]. У пач. [[1380-я|1380-х]] тут княжыў [[Вітаўт]], пазбаўлены аднак Гарадзенскага княства па паразе Кейстута[[Кейстут]]а ў міжусобнай барацьбе з [[Ягайла]]м. У [[1384]] Вітаўт вярнуў сабе княжаньне. Нават па ягоным няўдалым мецяжы ([[1387]]), які прывёў да ўцёкаў у [[Прусія|Прусію]], гарадзенская залога захавала вернасьць Вітаўту[[Вітаўт]]у і не паддалася войскам Ягайлы. Па прыходзе Вітаўта[[Вітаўт]]а да ўлады ў [[Вялікае Княства Літоўскае|Вялікім Княстве Літоўскім]] ([[1392]]) Гарадзенскае княства зрабілася беспасярэднім уладаньнем вялікіх князёў і канчаткова пераўтварылася ў намесьніцтва.