Міхайла Грамыка: розьніца паміж вэрсіямі

Падчас вучобы ў Магілёўскай гімназіі стаў чальцом рэвалюцыйнага гуртку. Літаратурную дзейнасьць пачаў у 1907. У 1911 скончыў [[Маскоўскі ўнівэрсытэт]]. Настаўнічаў у [[Адэса|Адэсе]], з 1917 удзельнічаў у рабоце культурна-асьветніцкай арганізацыі беларускіх уцекачоў «Беларускі гай». З 1921 у [[Менск]]у; выкладаў геалёгію і мінэралёгію ў [[Белпэдтэхнікум]]е і [[БДУ]]; працаваў у [[Інбелкульт|Інбелкульце]], [[БелАН]]. Распрацоўваў беларускую навуковую тэрміналёгію. Аўтар падручнікаў па геаграфіі і мінэралёгіі. Браў удзел у пошуках нафты на Палесьсі. П'есыП’есы М. Грамыкі ставіліся ў тэатрах. Арыштаваны [[ДПУ БССР]] [[13 ліпеня]][[1930]] па справе «[[Саюз вызваленьня Беларусі|Саюза вызваленьня Беларусі]]»; паводле пастановы Калегіі ДПУ БССР ад [[10 красавіка]] [[1931]] высланы ў Іванава-Вазьнясенск на 5 гадоў. Пасьля сканчэньня тэрміну высылкі ў [[1936]] выехаў зь сям'ёйсям’ёй у [[Мурманская вобласьць|Мурманскую вобласьць]] (Кіраўск, Чусаў Гарадок (1941—1945)). У 1945—1948 жыў у Іжэўску, працаваў у Запалярным горным тэхнікуме. Потым жыў у Пермскай вобласьці і Удмурціі. Рэабілітаваны [[15 лістапада]] [[1957]]. Апошнія гады жыў у Хімках. Чалец [[СП БССР]] з [[1965]].

* Родная пушча: П'есыП’есы, вершы, паэмы, успаміны, лісты. Мн., 1987;