Пятрусь Броўка: розьніца паміж вэрсіямі
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
стыль |
→Творчасьць: дапаўненьнекрыніца — be:Пятрусь Броўка&stable=0#.D0.A2.D0.B2.D0.BE.D1.80.D1.87.D0.B0.D1.81.D1.86.D1.8C |
||
Радок 38:
== Творчасьць ==
Дэбютаваў вершамі ў 1926 у газэце «Чырвоная Полаччына» і ў альманаху «Наддзьвіньне» ў 1926 («Ой, не шапчы мая бярозка!» і інш.). Паэтычны талент П. Броўкі дасягнуў вяршыні ў 1960—1970-я. Аўтар кніг паэзіі «Гады як шторм» (1930), «Прамова фактамі» (1930), «Цэхавыя будні» (1931), «Паэзія» (1932), «Так пачыналася маладосьць» (1934), «Прыход героя» (1935), «Вясна радзімы» (1937), «Кацярына» (1938, паэма), «Вершы і паэмы» (1940), «Шляхамі баравымі» (1940), «Насустрач сонцу» (1943, Масква), «У роднай хаце» (1946), «Вершы і паэмы» (1946), «Сонечнымі днямі» (1950), «Цьвёрдымі крокамі» (1954), «Пахне чабор» (1959), «Далёка ад дому» (1960), «Па сакрэту» (1961, сатыра і гумар), «А дні ідуць…» (1961), «Маладым сябрам» (1961, для дзяцей), «Высокія хвалі» (1962), «Наш музэй» (1962, паэма для дзяцей), «Вершы і паэмы» (1966), «Заўсёды з Леніным» (1967, паэма), «Між чырвоных рабін» (1969), «Калі ласка» (1972), «Ты — мая пчолка» (1972), «Лясы наддзьвінскія» (1973, паэма), «І ўдзень і ўночы» (1974), «Што сэрца прасьпявала» (1979), «Маладосьць і сталасьць» (1980), «Савецкі чалавек» (1982), «Мая Радзіма» (1985).
Аўтар аповесьцяў «Каляндры» (1931, экранізаванае ў 1934), «Донька-Даніэль» (1982, для дзяцей), нарысаў «Ураджай» (з П. Глебкам, 1933), «Месяц у Чэхаславакіі» (1952), рамана «Калі зьліваюцца рэкі» (1957), зборніка апавяданьняў «Разам з камісарам» (1974).
Выступаў і як перакладчык на беларускую мову твораў Т. Шаўчэнкі, У. Маякоўскага, П. Тычыны, М. Бажана, А. Твардоўскага, М. Ісакоўскага, А. Пракоф’ева, У. Бранеўскага, Дж. Байрана і інш. паэтаў.
Напісаў лібрэта опэраў «Міхась Падгорны» (1940, пастаўлена ў 1939), «[[Алеся (опэра)|Алеся]]» («Дзяўчына з Палесься», з [[Яўген Рамановіч|Я. Рамановічам]], пастаўленая ў 1944, урыўкі апублікаваныя ў 1947).
== Узнагароды ==
| |||