Менскі езуіцкі калегіюм: розьніца паміж вэрсіямі

У [[1723]] року пачалася рэканструкцыя дома Гегера і ўзьвядзеньне праваруч ад касьцёла 2-павярховага мураванага будынка калегіюма, у якім знаходзіліся пакоі прафэсараў і магістраў. Пазьней з боку вуліцы Койданаўскай было яшчэ прыбудаванае 3-павярховае крыло, дзе размясьціліся рэфэктар, кухня і інш. Канчатковы выгляд комплекс калегіюма набыў ў [[1750]] року, калі ў цэнтры ягонага фасада скончылася ўзьвядзеньне высокай 3-яруснай, перакрытай барокавым купалам складанай формы вежы, у ёй быў усталяваны гадзіньнік. У [[1749]]<ref>[[Уладзімер Дзянісаў|У. М. Дзянісаў]]. Комплекс езуітаў // {{Літаратура/Памяць/Менск|1к}} С. 326</ref> року побач з касьцёлам зьявіўся будынак аптэкі зь лябараторыяй, былі ўзьведзеныя гаспадарчыя і дапаможныя пабудовы. У гэты час у езуіцкім калегіюме выкладалі рыторыку, паэзію, сынтаксіс, граматыку, тэалёгію, старажытнагабрэйскую мову, этыку, матэматыку, фізыку, лёгіку, мэтафізыку. Дзейнічаў школьны тэатар і найлепшая ў месьце бібліятэка.

 

 

У [[1770]] року быў рэканструяваны будынак школы — уваход у яго быў пазначаны квадратнай у пляне вежай з купалам.