Тамаза Кампанэльля: розьніца паміж вэрсіямі

Кампанэльля правёў у турме 27 год. На працягу адбываньня свайго тэрміну ён піша свае выбітныя творы: ''«Манархія Гішпаніі»'' ({{мова|la|An monarchia Hispanorum}}, 1600), ''«Палітычныя афарызмы»'' ({{мова|la|Aforismi politici}}, [[1601]]), ''«{{мова|la|Atheismus triumphatus}}»'' (Пераможны атэізм, 1605-[[1607]]), ''«{{мова|la|Quod reminiscetur}}»'' ([[1606]]), ''«{{мова|la|Metaphysica}}»'' (1609—1623), ''«{{мова|la|Theologia}}»'' ([[1613]]—[[1624]]), і свой найвыбітнейшы твор ''«Горад Сонца»'' (у арыгінале напісаны [[Італьянская мова|па-італьянску]] ў [[1602]]; апублікаваны на [[Лацінская мова|лаціне]] ў [[Франкфурт|Франкфурце]] ([[1623]]) і пазьней ў [[Парыж]]ы ([[1638]])).

 

 

Тым ня менш, новаарганізваваная спроба дзяржаўнага перавароту, узначаленая аднім зь яго мінулых пасьлядоўнікаў, пагражала Кампанэльля новымі праблемамі. З дапамогай усё таго ж папы Урбана ІІІ, ён зьбег у Францыю, дзе быў ветліва сустрэты пры двары [[Людовік XIII|Людовіка XIII]]. Зьяўляючыся пратэжэ [[Кардынал Рышэльё|кардынала Рышэльё]] й узнагароджаны шчодрай грашовай пэнсіяй, ён правёў астатак свайго жыцьця ў кляштары Сэнт-Анорэ ў Парыжы. Яго апошняй працай была паэма ў гонар нараджэньня Людовіка XIV ({{мова|la|''Ecloga in portentosam Delphini nativitatem''}}).