Нямецкая мова: розьніца паміж вэрсіямі

Асноўныя пэрыяды гісторыі мовы — данацыянальны і нацыянальны; 16—17 ст. зьяўляюцца пераходнымі. Тэндэнцыя да ўтварэньня наднацыянальных формаў мовы на паўднёва-заходняй аснове назначылася ў 12—13 ст. У 13—14 ст. нямецкая мова пачынае выцясняць лаціну з афіцыйна-дзелавой сфэры, вядучая роля паступова пераходзіць да ўсходне-сярэдненямецкага літаратурна-пісьмовага варыянту, з пэўным уплывам паўднёванямецкай літаратурнай традыцыі. Распаўсюджаньню гэтага варыянту паспрыялі кнігадрукаваньне (зь сяр. 15 ст.), Рэфармацыя і дзейнасьць [[Мартын Лютэр|Лютэра]], асабліва пераклад Бібліі, інтэнсіўнае разьвіцьцё мастацкай літаратуры 17—19 ст. Фармаваньне нормаў сучаснай літаратурнай мовы завершваецца ў асноўным у канцы 18 ст., калі былі нармалізаваныя [[граматычная сыстэма]], [[арфаграфіяартаграфія]]. На працягу 16—19 ст. фармаваныя літаратурныя нормы распаўсюджваліся на поўнач Нямеччыны, а таксама паўплывалі на варыянты нямецкай мовы ў Аўстрыі, [[Баварыя|Баварыі]], Швайцарыі. У канцы 19 ст. былі распрацаваныя [[арфаэпіяартаэпія|арфаэпічныяартаэпічныя]] нормы.