Вельямовічы: розьніца паміж вэрсіямі

3 1862 г. маёнтак Вельямовічы належаў роду Юльяна Канапінскага, пасьля задушэньня нацыянальна-вызваленчага паўстаньня 1863 г. канфіскаваны й распрададзены. У 1868 сяло - дзяржаўная ўласнасьць; 85 мужчын, 92 жанчыны. У 1869 г. на сродкі дзяржавы, прадастаўленыя галоўным начальнікам краю графам Мураў'ёвым ("Мураў'ёў-Вісельнік"), была пабудавана каменная царква са званіцай. Ён жа падараваў царкве Ушэсця напрастольны сярэбрана-пазалочаны крыж з надпісам 1863—1864 гг. Прыхаджан налічвалася 1183 чалавекі з 6 вёсак. Працавала царкоўна-прыхадская школа. У 1886 г. былое ўладаньне на р. Буг, у Воўчынскай воласці; 29 двароў, 287 жыхароў, 2 праваслаўныя царквы, піцейны дом. У 1890 г. уладальнікам быў памешчык Вікенцій Дабрынецкі, які меў 93 дзесяціны зямлі, 40 дзесяцін зямлі належала царкве. У 1905 г. сяло (546 жыхароў) і маёнтак (6 жыхароў) у [[Воўчынская воласьць|Воўчынскай воласьці]] [[Берасьцескі павет|Берасьцейскага павету]] [[Гарадзегская губернія|Гарадзенскай губерні]]. Напярэдадні 1-й сусьветнай вайны тут былі два фальваркі. Адна сядзіба належала роду Саковічаў, другая — Дабрынецкім. Пасьля вайны Саковіч адну частку фальварка прадаў Ялавіцкаму, другую — Дабрынецкім.