|
[[ВыяваФайл:Defibrillator (UOMZ).jpg|thumb|300px|Перэнасны дэфібрылятар ДФР-02 (РасіяРасея).]]
[[Файл:Defibrillation Electrode Position.jpg|thumb|300px| СтановішчаРазьмяшчэньне электродаў у час дэфібрыляцыі.]] ▼'''Дэфібрылятар''' (defibrillator) — прыбор, выкарыстоўвальныякі выкарыстоўваецца ў [[мэдыцына|мэдыцыне]] (у рэанімацыі) для электраімпульснай тэрапіі парушэньняў [[сардэчны рытм|сардэчнага рытму]]. Асноўныя паказаньні да дэфібрыляцыі: фібрыляцыя страўнічкаўшлуначкаў, [[арытмія]]. Першая спроба дэфібрыляцыі павінна быць пачатая з 4000 [[Вольт|В]], пры наступных спробах [[зарад]] павялічваецца да 5000-7000 В. Электроды павінны быць вільготнымі і падчас [[разрад|разраду]]у шчыльна прыціснутыя да грудной клеткі. Падчас правядзеньня разраду трэба выконваць тэхніку бясьпекі, адсунуць рэгіструючыя прылады і апараты [[штучная вентыляцыявэнтыляцыя лёгкіх|штучнай вентыляцыівэнтыляцыі лёгкіх]].
▲[[Файл:Defibrillation Electrode Position.jpg|thumb|300px|Становішча электродаў]]
== Гісторыя ==
[[Файл:Defrib.svg|thumb|300px|Прынцыповая электрычная сьхемасхема дэфібрылятара .]] ▼ПаўльДа Зольканца 1950-х гадоў лячэньне фібрыляцыі [[сэрца]] ажыцьцяўлялася толькі мэдыкамэнтозна. {{Артыкул у іншым разьдзеле|Пол Зол||en|Paul Zoll}} першым прапанаваў у 1956 годзе выкарыстаць электрычны ток для ўздзеяньняўзьдзеяньня на сардэчную цягліцу ў выпадку фібрыляцыі, прадэманстраваў першы пасьпяховы досведдосьвед пры аперацыіапэрацыі на адчыненым сэрцы і з ужываннемужываньнем пераменнагазьменнага току напругай 110 ВольтВ непасрэдна да сардэчнай цягліцы. ▼
У 1959 годзе, на падставе яго публікацыі, [[Бэрнард Лаўн]] паставіў задачу дамагчыся больш эфэктыўнага і меней траўмавальнага ўзьдзеяньня электрычным токам, для чаго стаў ставіць экспэрымэнты на жывёлах. Вынікам яго дасьледаваньняў стала форма адзінкавага імпульсу, у наступным вядомая як «Lown waveform» — адзінкавы сынусаідальны імпульс з паўпэрыядам каля 5 мілісэкундаў. У сэрыйнай прыладзе [[імпульс]] генэраваўся разрадам папярэдне зараджаных да 1000 [[Вольт]] кандэнсатараў праз [[індуктыўнасьць]] і [[электрод]]ы.
Да канца 1950-х гадоў лячэньне фібрыляцыі [[сэрца]] ажыццяўлялася толькі медыкаментозна.
▲Паўль Золь першым прапанаваў у 1956 годзе выкарыстаць электрычны ток для ўздзеяньня на сардэчную цягліцу ў выпадку фібрыляцыі, прадэманстраваў першы пасьпяховы досвед пры аперацыі на адчыненым сэрцы і з ужываннем пераменнага току напругай 110 Вольт непасрэдна да сардэчнай цягліцы.
Працягваючы дасьледаваньні, Лаун прыцягнуў да супрацоўніцтва інжынэра {{Артыкул у іншым разьдзеле|Барух Бярковіч|Баруха Бярковіча|en|Barouh Berkovits}}, які па прадстаўленых Лаунам спэцыфікацыях і распрацаваў першы прататып дэфібрылятара, пад назвай «кардыёвэртэр» ({{lang-en|cardioverter|скарочана}}). Гэты першы апарат, які важыў 27 кіляграмаў, забясьпечваў імпульс энэргіяй 100 Дж для ўжываньня на адчыненым сэрцы і рэгуляваны імпульс 200—400 [[Джоўль|Джоўлей]] для трансгруднога ўжываньня.
У 1959 годзе, на падставе яго публікацыі, Бярнард Лаун паставіў задачу дамагчыся больш эфектыўнага і меней траўматуючага ўзьдзеяньня электрычным токам, для чаго стаў ставіць эксперыменты на жывёлах.
Вынікам яго даследаваньняў стала форма адзінкавага імпульсу, у наступным вядомая як «Lown waveform» - адзінкавы сінусоідны імпульс з паўперыядам каля 5 мілісякундаў.
== Вонкавыя спасылкі ==
У серыйнай прыладзе [[імпульс]] генераваўся разрадам папярэдне зараджаных да 1000 [[Вольт]] кандэнсатараў праз індуктыўнасць і электроды.
Працягваючы даследаваньні, Лаун прыцягнуў да супрацоўніцтва інжынера Беркавіча Баро, які па прадстаўленых Лаунам спецыфікацыях і распрацаваў першы прататып дэфібрылятара, пад назвай «кардыёверцер» (ангел. cardioverter)
Гэты першы апарат, важыўшый 27 кілаграм, забясьпечваў імпульс энергіяй 100 Джоўлей для ўжываньня на адчыненым сэрцы і рэгуляваны імпульс 200—400 [[Джоўль|Джоўлей]] для трансгруднога ўжываньня.
▲[[Файл:Defrib.svg|thumb|300px|Прынцыповая электрычная сьхема дэфібрылятара]]
{{Commons|Defibrillator}}
| 
.jpg){kind=link}