Куцеінскі Богаяўленскі манастыр: розьніца паміж вэрсіямі
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
каардынаты |
|||
Радок 31:
|Плябан =
|Стан = дзейны манастыр
|Шырата паўшар'е = паўночнае
|Шырата градусаў = 54
|Шырата хвілінаў = 29
|Шырата сэкундаў = 30
|Даўгата паўшар'е = усходняе
|Даўгата градусаў = 30
|Даўгата хвілінаў = 24
|Даўгата сэкундаў = 48
|Назва мапы =
|Пазыцыя подпісу на мапе =
Радок 45:
|Commons =
}}
'''Куцеінскі Богаяўленскі манастыр''' — [[праваслаўе|праваслаўны]] мужчынскі [[манастыр (суполка)|манастыр]] на паўднёвай ускраіне
Адзін з буйнейшых сярэднявечных культурна-асьветніцкіх цэнтраў на тэрыторыі Беларусі, цэнтар кірылічнага кнігадрукаваньня XVII ст.
Радок 62:
У пачатку свайго існаваньня называўся ляўрай і, паводле словаў патрыярхаў Нікана, зьяўляўся «галавой» праваслаўнага жыцьця на Беларусі: «Слышав Святейший Патриарх, яко близ славнаго града Орши, еже бысть, глава и начало общему житию, во всей Белой России и Литве созданная обитель, или рощи Лавра великая Святы Богоявления Господня, завомо Кутейно…».
У [[1695]] езуіты адабралі ў архімандрыі Мёрскі парваслаўны мужчынскі манастыр, а ў [[1715]] князь Лукомскі адабраў і Лукомскі мужчынскі манастыр. Пасьля падзелаў Рэчы Паспалітай зь пераходам культавых
Манастыр моцна пацярпеў ад Напалеонаўскай арміі ў 1812, гаспадарка была дазваньня разрабаваная. У [[1842]] пакінуты за штатам і прыпісаны да Пакроўскага манастыра ў Воршы, набыў назву Загарадны. У пачатку XX ст. з прыездам з Кіева новага ігумена Валянціна манастыр стаў «общежительным, с уставом Киевского Свято-Троицкого (Ионина) монастыря». У гэты час манастырскае брацтва налічвала 60 чалавек.
| |||