'''Вэксілялё́гія''' — [[гісторыя|гістарычная]] дысцыпліна, якая займаецца вывучэньнем [[сьцяг]]оў, [[знамя|знамёнаў]], [[штандар]]аў, [[вымпел]]аў і іншых прадметаў падобнага роду.
Слова ''вэксілялёгія'' адбываеццапаходзіць ад [[Лацінская мова|лац.]] vexillum, якое, у прыватнасьці,пазначалаабазначала сьцяг, які выкарыстоўваўся [[Легіён (Старажытны Рым)|рымскімі легіён]]амі.
Шырокая цікавасьць да вэксілялёгіі зьявілася ў [[АмэрыкаЗША|Амэрыцы]] і [[Эўропа|Эўропе]] у [[1960|1960-х]] гадах. Неўзабаве было заснавана мноства спэцыялізаваных пэрыядычных выданьняў, існуючыхякія даіснуюць нашыхі ў нашыя дзёндні (чэскаячэскі «ВэксілялёгііВэксілялёгія», амэрыканскі «Сьцяг-бюлетэнь», ангельскі «Флагмастэр», канадскі «Флагскан» і іншыя). Шырокай папулярызацыі вэксілялёгіі паслужылі кнігі амэрыканскага сьцягаведа (сьцягавядзеньнесьцягазнаўства — больш звыклы альтэрнатыўны назоў вэксілялёгіі, больш звыклае вуху) [[Уітні Сьміт|Уітні Сьміта]]. Кнігі Сьміта былі перакладзеныя амаль на ўсе эўрапейскія мовы.
У [[СССР]] у канцынапрыканцы [[1960-я|1960-х]] гадоў таксама ўзраслапавялічылася цікавасьць да сьцягоў. Зьявіліся першыя расейскія кнігі абпра сьцягахсьцягі: «Сьцягі дзяржаўдзяржаваў мірусьвету» К. Іванова (вытрымалаявыйшла некалькі выданьняў), кніга«Сьцягі распавядаюць» К. Мамаева «Сьцягі распавядаюць».
Зьявіліся й энтузіясты вэксілялёгіі: М.Раўніўцаў, У.Курасоў, А.Басоў і іншыя. Іх імёны часта сустракаюцца ў замежных сьцягавых бюлетэнях [[1980-я|1980-х]] і [[1990-я|1990-х]] гадоў (у СССР, як і цяпер у Беларусі, спэцыялізаванага друкаванага выданьня па сьцягах не было).
