Інтэрнацыянале Мілян: розьніца паміж вэрсіямі

Пасьля аднаўленняаднаўленьня спартыўнай дзейнасцідзейнасьці клюба, якую перапыніла у той час Першая [[сусюветнаясусьветная вайна]], у [[1920 год]]зе «Інтэр» зноў заваяваў золата [[Сэрыя А|італьянскага чэмпіянату]]. Капітанам і трэнэрам падчас заваёвы першага скудэтта быў Вірджыліа Фасацьці, які загінуў у [[1918 год]]зе ў бітве Першай сусветнай вайны. У [[1922 год]]зе Інтэрнацыянале завяршыў сэзон на апошнім месцы групы B серыісэрыі A, набраўшы 11 ачкоў. Па рэгламенцерэгламеньце «Інтэр» павінен быў быць паніжаны ў клясе і пераведзены ў Серыю B, але рэдактар ​​газеты «La Gazzetta dello Sport» падаў заяўку ў італьянскую фэдэрацыю футбола, каб «Інтэр» застаўся, інакш пацярпеў б вялікайвялікую шкоду ў Серыі В. За некалькі тыдняў да пачатку новага чэмпіянату просьба была задаволена, і «Інтэр» застаўся ў серыі A. Замест «Інтэра» ў серыю B адправілася «ВенецыяВэнэцыя». У [[1928 год]]зе падчас [[Фашызм|фашысцкага]] праўленняпраўленьня клюб быў вымушаны перайменавацца ў «Ambrosiana» С. С. Milano. У гэты час футбольная форма клюба мела белы колер з чырвоным крыжом, колеру гэтых кашуль былі створаны як сымбаль сьцяга [[Милян|Міляна]]. У [[1929 год]]зе прэзідэнтпрэзыдэнт клюба зьмяніў назву на AS «Ambrosiana», але заўзятары па-ранейшаму называлі клюб «Інтэрнацыянале». Пасьля таго, як урад перастала ціснуць на клюб, ён быў зноў перайменаваны ў AS Ambrosiania-Inter.

Свой першы Кубак [[Італіі па футболе|Кубак Італіі]] «Інтэрнацыянале» заваяваў у сэзоне 1938/39 пад кіраўніцтвам легендылягенды клюба [[Джузэпэ Меацца]], у гонар якога пазнейпазьней перайменавалі хатні стадыён клюба, «Сан Сіра». Пасьля заканчэннязаканчэньня [[Другая сусьветная вайна|Другой сусьветнай вайны]] клюб здабыў сваю ранейшую назву — «Інтэрнацыянале» Мілян, якое захаваў да гэтага часу.

90-я гады склаліся для клюба вельмі супярэчліва. Тым неня менш у гэтым дзесяцігоддзідзесяцігодздзі «Інтэр» дамогся трох перамог у [[Кубак УЭФА|Кубку УЕФА]], у [[1991]] пад кіраўніцтвам Джавані Трапатоні ў фінале была павалена «Рома», у сезонесэзоне 1993/94 ад вылету з [[Серыя А|Серыі А]] выратавала адно ачко, але ва ўпартай барацьбе ў гэтым годзе Інтэр бярэ Кубак УЭФА пад кіраўніцтвам Джамп’ера Марына ў фінале абгульваючы КазіноСВ. У [[1995 год]]зе прэзідэнтпрэзыдэнт Інтэра [[Масіма Марацьці]] паабяцаў дасягненняўдасягненьняў, і ў гэты перыяд былі падпісаныя [[Раналда]] з «БарселоныБарсэлёны», [[Крысціян Віері]] і [[Эрнан Крэспа|Эрнана Крэспа]] з «Лацыё». Але, нягледзячы на ​​гэта, Інтэрнацыянале так і не выйграўшы ні аднаго скудетто«скудэтта», бярэ толькі Кубак УЭФА ў [[1998 год]]зе пад кіраўніцтвам [[Луіджы Сымона]] ў фінале абыграўшы [[Лацыё Рым|Лацыё]].

У сэзоне 1999/2000 Масіма Марацьці зрабіў мноства сур’ёзных змензьмен у клюбе, заключыўшы некалькі кантрактаў з бачнымі пэрсонамі, у прыватнасціпрыватнасьці кантракт з вядомым трэнэрам Марчела Ліпі і кантракты з такімі гульцамі, як [[Анджэла Перуцьці]], [[Ларан Блан]] і [[Уладзімір Югович]]. Але гэтыя здзелкізьдзелкі не дапамаглі камандзе выйграць «скудэтта».

У [[2002 год]]зе Інтэр быў у 45-ці хвілінах ад заваёвы «скудэтта», было неабходна перамагчы «Лацыё» на Алімпійскім стадыёне ў [[Рым]]е ў апошнім туры чэмпіянату. За «Інтэрам» ў турнірнай табліцы размяшчаліся «[[Ювэнтус]]» і «[[Рома Рым|Рома]]», якія пры пэўных абставінах маглі стаць чэмпіёнам. Падчас матчу некаторыя заўзятары «Лацыё» падтрымлівалі «Інтэр», не жадаючы, каб іх галоўнаму суперніку, «Роме», дастаўся чэмпіёнскі тытул. ПасляПасьля першага тайма лік быў 2:2, у другім тайме «Лацыё» забіў два галы і выйграў, у выніку чэмпіёнам стаў «Ювэнтус», які выйграў матч у «[[Удынэзэ Ўдынэ|Удынэзэ]]» зь лікам 2:0.

У наступным сэзоне Масіма Марацьці прадаў Эрнана Крэспа і зьвольніў з пасады галоўнага трэнэра Эктара Купера. [[У 2003 год]]зе клюб узначаліў Альберта Дзакероні. У пачатку сэзону клюб выйграў 7 матчаў з 8-мі, а ў канцы сэзону заняў толькі 4-е месца і права ўдзелу ў Лізе чэмпіёнаў. Неўзабаве прэзідэнтпрэзыдэнт «Інтэра» Масіма Марацьці прыняў рашэньне зьвольніць ДзакероньДзакероні і прызначыў трэнэрам Раберта Манчыні. У сэзоне 2003/04 былі набыты [[Дэян Станкавич]] і [[Адрыяна]].

У сэзоне 2005/06 у выніку кальчаполіКальчаполі «Інтэр» стаў чэмпіёнам. Першапачаткова чэмпіёнам стаў «Ювэнтус», але ў сувязі з судзейскім скандалам ён быў пераведзены ў Серыю Б, а з «[[Ляцыё Рым|Ляцыё]]», «[[Фіярэнтына Флярэнцыя|Фіярэнціны]]», «Рэджины» і «[[Мілян (футбольны клюб)|Міляна]]» былі зmнятызьняты ачкі. У сэзоне 2006/07 Інтэр захаваў у сябе «скудэтта». Гэты сэзон «Інтэр» пачаў з 17-ці перамог запар, пачаўшы гэтую серыюсэрыю хатняй перамогай над «Ліворна» і перапыніўшы нічыёй 1:1 у хатнім матчы з «[[Удынэзэ Ўдынэ|Удынэзэ]]». [[22 красавіка]] [[2007]] г. «Інтэр» стаў чэмпіёнам пасьля перамогі 2:1 над «[[сіена|Сіене]]».

У сэзоне 2007/08 на стадыі 1/8 фіналу [[Лігі Чэмпіёнаў]] «Інтэр» саступіў «Лівэрпулю» па суме двух матчаў (0:1; 0:2). Пасьля гэтага паражэньня будучыня Манчыні ў клюбе была пастаўлена пад пытаньне. З [[2008 годагод]]а трэнэрам «Інтэра» стаў [[Жазэ Маўрынью]]. У першым сэзоне пад кіраваньнем Маўрынью «Інтэр» выйграў Суперкубак і чацьвёрты «скудэтта» запар, аднак у Лізе чэмпіёнаў пацярпеў паразу ад «[[Манчэстэр Юнайтэд]]» ў 1/8 фіналу па суме двух матчаў (0:0; 0:2).

У сэзоне 2009/10 Інтэр ў 18-ы раз у сваёй гісторыі і пяты раз запар, стаў чэмпіёнам Італіі. Яго бліжэйшы саперніксупернік па турнірнай табліцы — «Рома», адстала на 2 ачка. У гэтым сэзоне «Інтэр», упершыню з [[1972 годагод]]а выйшаў у фінал Лігі чэмпіёнаў, па шляху абыграўшы ў 1/8 фіналу «[[Чэлсі]]» з агульным лікам 3:1 (2:1, 1:0); ў 1/4 фіналу «[[ЦСКА Масква (футбольны клюб)|ЦСКА]]» з агульным лікам 2:0 (1:0, 1:0) і ў паўфінале «[[Барсэлёна (футбольны клюб)|Барсэлёнe]]» 3:1 і 0:1. У фінале каманда [[Жазэ Маўрынью]] абыграла «[[Баварыя Мюнхэн|Баварыю]]» зь лікам 2:0 за кошт дубля [[Дыега Міліта]] і выйграла свой трэці Кубак чэмпіёнаў.