Паўстаньне 1830—1831 гадоў: розьніца паміж вэрсіямі

[[4 красавіка]] [[1831]] году невялікая групка мясцовых паўстанцаў ахапіла магазынам зброі ў [[Ашмяны|Ашмянах]] і выдала яе жыхарам. Паўстанцы ўзялі ў палон каля 70 расейцаў-інвалідаў з афіцэрамі, якія абаранялі горад. Узятыя ў палон афіцэры таксама выдалі загад здацца каля 40 салдатаў з расейскага Велікалуцкага полку, якія прыйшлі да гораду й рыхтаваліся да бою на вуліцах. Пры касьцёле дамініканцаў ксёндз Ясінскі заклікаў жыхароў да ўдзелу ў паўстаньні. За прыкладам жыхароў паўсталі некаторыя земскія ўладальнікі: [[Караль Пшэздзецкі]] і [[Юзэф Зянковіч]] аганізаваліарганізавалі атрады кавалерыі, Швэйкоўскі атрад пяхоты. Атрад Зянковіча адзначаўся мундзірамі, на якіх былі пашытыя белыя рэбры й чарапы.<ref> Edmund Callier, [http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/docmetadata?id=oai:www.wbc.poznan.pl:6083&from=http://fbc.pionier.net.pl Bitwy i potyczki stoczone przez wojsko polskie w roku 1831], Drukarnia Dziennika Poznańskiego, Poznań 1887, s. 59. (.djvu) {{ref-pl}}</ref>.

[[20 красавіка]] атрад Пшэздзецкага быў разьбіты пад Вішневам атрадам расейскім атрадам пад камандаваньнем генэрала Астражэнкі (2 эскадроны узараў, батальён пяхоты, 6 гарматаў)<ref> Edmund Callier, [http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/docmetadata?id=oai:www.wbc.poznan.pl:6083&from=http://fbc.pionier.net.pl Bitwy i potyczki stoczone przez wojsko polskie w roku 1831], Drukarnia Dziennika Poznańskiego, Poznań 1887, s. 85. (.djvu) {{ref-pl}}</ref>. [[24 красавіка]] расейцы занялі Вялейку. Горад абаранялі атрады: палкоўніка Радзішэўскага, Валадкевіча, Заборскага<ref> Edmund Callier, [http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/docmetadata?id=oai:www.wbc.poznan.pl:6083&from=http://fbc.pionier.net.pl Bitwy i potyczki stoczone przez wojsko polskie w roku 1831], Drukarnia Dziennika Poznańskiego, Poznań 1887, s. 88. (.djvu) {{ref-pl}}</ref>.

[[4 траўня]] атрады Радзішэўскага й Валадкевіча паспрабавалі зноў ўзяць Вялейку. Атак неня быў пасьпяховы з гэтайтой прычыны, што [[касінеры]] баяліся гуку расейскіх гарматаў, а высланая з дапамогай ім кавалерыя крайневельмі няўдачнаняўдала адступала, мяшаючыперашкаджаючы пяхоце. Ад поўнай правалы выратавалі паўстанцаў стральцы Ігнацага Тукалы, якія прыбылі у канцаканцы бітвы. Дзякуючы ім, Радзішэўскі мог адступаць у большым ці меншым парадку<ref> Edmund Callier, [http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/docmetadata?id=oai:www.wbc.poznan.pl:6083&from=http://fbc.pionier.net.pl Bitwy i potyczki stoczone przez wojsko polskie w roku 1831], Drukarnia Dziennika Poznańskiego, Poznań 1887, s. 105—106. (.djvu) {{ref-pl}}</ref>.