Аляксандар Ёхелес: розьніца паміж вэрсіямі

Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Mishae (гутаркі | унёсак)
Створана старонка са зьместам ''''Аляксандр Львовіч Иохелес''' (1912, Масква - 1978, там жа) — савецкі піяні...'
(Розьніцы няма)

Вэрсія ад 21:29, 3 красавіка 2012

Аляксандр Львовіч Иохелес (1912, Масква - 1978, там жа) — савецкі піяніст і музычны пэдагог. Брат архітэктара Яўгена Іохэлеса.

Скончыў Музычны тэхнікум імя Гнесіных, затым Маскоўскую кансерваторыю (1932) у Канстанціна Ігумнава. Заваяваў другую прэмію на Першым Ўсесаюзным конкурсе музыкаў-выканаўцаў (1933).

Быў вядомы як прыхільнік пашырэння рэпертуару за кошт рэдкіх і складаных твораў; ўпершыню ў Расіі выканаў Фантазію Клода Дэбюсі, канцэрціна Артур Онэггера, «негрыцянскую Рапсодыю» Франсіса Пуленка. Нярэдка выступаў з уласнымі транскрыпцыямі - у прыватнасці, у 1947 г. выканаў Санату № 29 «Хаммерклавір» (op. 106) Людвіга ван Бэтховэна ў перакладанні для фартэпіяна з аркестрам. У 1940-50-я гг. гуляў у складзе фартэпіяннага трыо з Маркам Затуловским і Герцэн Цомыком.

У 1946-1952 гг. прафэсар Тбіліскай кансэрваторыі, з 1952 г. прафэсар (пазней загадчык кафедры фартэпіяна) Дзяржаўнага Музычна-пэдагагічнага інстытута імя Гнесіных. Сярод вучняў Иохелеса, у прыватнасці, Алег Майзенберг, Вера Носіна і Шымон Рухман, ўспаміналі пра яго:

Іохэлес быў музыка Божай ласкай. <...> У яго быў зусім вар'ят слых, геніяльная памяць, ён мог нечакана падысці да раяля і згуляць ўсю Трэцюю сімфонію Скрабіна ад пачатку да канца (на памяць)[1].

Крыніцы

Шаблён:Нататкі

Спасылкі

  1. ^ Генрых Нейгауз мл. Аўтэнтыкі//«Нататкі па габрэйскай гісторыі», № 3 (94), сакавік 2008