Аляксандар Марыянскі: розьніца паміж вэрсіямі

Пасьля заканчэньня ў [[Познань|Познані]] духоўнай сэмінарыі ён ўу 1870 г. высьвеціўся на сьвятара ў Гнезна. У 1873 г. пераяжджае ваў [[Львоў]], адкуль у 1897 г. ізноў вяртаецца ў Гнезна, дзе і памірае.

Быў заўзятым бібліяфілам, нястомна корпаўся ў парафіяльных бібліятэках ды хатніх архівах, займаўся гісторыяй і публіцыстыкай. Нягледзячы на даволі слабую літаратурную падрыхтоўку, прыклаў шмат намаганьняў каб «Dyaryusz więzienia moskiewskiego miast i miejsc spisany przez Adama Kamieńskiego», які ён, у неякаснайняякаснай копіі, зробленай ўу XVIII ст. для капаніцкага старасты Понінскага, адшукаў у рукапіснай кнізе «Silva Rerum» у бібліятэцы парафіі Сьвятога Апостала і Эвангеліста Мацея ў Гэмбіцах, калі гасьцяваў у сьвятара Пётры Кушынскага, пабачыў сьвет: «Warta. Książka zbiorowa ofiarowana księdzu Franciszkowi Bаżyńskiemu proboszczowi przy kościele św. Wojciecha w Poznaniu na Jubileusz 50-letniego kapłaństwa w dniu 23. kwietnia 1874. оd jego przyjaciól i wielbicieli. (S popiersiem Jubilara.)». W Poznaniu. 1874. S. 378—388./

Сярод іншых шматлікіх публікацыяў, ягонаму пяру таксама належаць: "«Unicka Matka Boska Nowogródzka Zamkowa na czele «Pana„Pana TadeuszaTadeusza“» (LwówЛьвоў, 1898—1899) ды «Wspomnienie o Słucku» (Wydał B.J.K. W Gnieźnie. 1905.). Ягоны кнігазбор захоўваецца ў Бібліятэцы Рачынскіх у Познані.