Вішнеў (Гарадзенская вобласьць): розьніца паміж вэрсіямі

Змесціва выдалена Змесціва дададзена
д →‎Гісторыя: стыль
Радок 42:
Упершыню Вішнеў згадваецца ў сяр. [[16 стагодзьдзе|XVI ст.]] як мястэчка ў [[Ашмянскі павет|Ашмянскім павеце]] [[Віленскае ваяводзтва|Віленскім ваяводзтве]]. У розныя часы паселішчам валодалі [[Гідыговічы]], [[Баганскія]], [[Дуброўскія]], [[Сулістроўскія]].
 
У выніку [[другі падзел Рэчы Паспалітай|другога падзелу Рэчы Паспалітай]] ([[1793]]) Вішнеў апынуўся ў складзе [[Расейская імпэрыя|Расейскай імпэрыі]], у Сьвянцянскім павеце Віленскай губэрні. У [[1820]] Сулістроўскія збудавалі тут мураваны касьцёл Сьвятога Тадэвуша. Па здушэньні [[Паўстаньне 1863—1864 гадоў|нацыянальна-вызвольнага паўстаньня]] ([[1863]]—[[1864]]) расейскія ўлады гвалтоўна перарабілі тутэйшы касьцёл на царкву [[Маскоўскі патрыярхат|Маскоўскага патрыярхату]]. Станам на [[1866]] у мястэчку было 49 двароў. На [[1886]] — 34 двары, царква, сынагога, шынок, крама. У [[1892]] адкрылася царкоўнапрыходзкая школа. НаУ [[1893]] побач зь мястэчкам існавала аднайменная сядзіба (17 жыхароў), дзе мелася бібліятэка, у якой было каля 4 тыс. томаў кнігаў. У [[1905]] маёнткам валодалі Карловічы.
 
Згодна з [[Рыская мірная дамова 1921 году|Рыскай мірнай дамовай]] ([[1921]]) мястэчка апынуўся ў складзе міжваенннай [[Польская Рэспубліка (1918—1939)|Польскай Рэспублікі]], дзе зрабілася цэнтрам гміны Сьвянцянскага павету [[Віленскае ваяводзтва (1922—1939)|Віленскага ваяводзтва]].