|
|месца сьмерці = [[Парыж]], [[Францыя]]
}}
'''Леў Гарошка''' ({{Дата ў старым стылі|[[11 сакавіка]]|[[1911]]|26 лютага}}, в. [[Трашчычы]], [[Наваградзкі павет]] — [[28 ліпеня]] [[1977]], [[Парыж]])<ref name="rsvab">[http://origin.svaboda.org/content/transcript/768805.html Леў Гарошка], ''[[Радыё Свабода]]''</ref> — беларускігрэка-каталіцкі сьвятар, архімандрыт, беларускі рэлігійны і грамадзкі дзеяч, дасьледчык гісторыі рэлігіі наў Беларусі, культуролаг, літаратар, аўтар многіх артыкулаў, кніг. Псэўданімы: Л. Іскра, Анатоль Жменя, Пракоп Каваль і інш.
==Біяграфія==
Паходзіў з вельмі беднай сям’і праваслаўных беларусаў з уніяцкімі традыцыямі.
===Раннія гады===
Паходзіў з сялянскай сям’і. Вучыўся ў [[Наваградзкая беларуская гімназія|Наваградзскай беларускай гімназіі]]. Затым у Львоўскай духоўнай акадэміі, да 1936 г. Пасьля заканчэньня Акадэміі накіроўваецца ў Інсбурк ддя далейшых студыяў (1936-1937). 17 кастрычніка 1937 году з бласлаўленьня мітрапаліта [[Андрэя Шэптыцкага]] Леў Гарошка быў рукапаложаны ў сьвятары біскупам Мікітам Будкам у прыватнай капліцы мітрапаліта ў Львове.
===Адукацыя===
===Пасля рукапалажэння===
У 1923-1931 гг. вучыўся ў [[Наваградзкая беларуская гімназія|Наваградзкай беларускай гімназіі]]. Праз пасярэдніцтва і дапамогу дырэктара гімназіі [[Ян Цеханоўскі|Яна Цеханоўскага]] і дырэктара беларускага музэю ў Вільні [[Антон Луцкевіч|Антона Луцкевіча]] Леў Гарошка паступіў у Львоўскую грэка-каталіцкую багаслоўскую акадэмію, дзе навучаўся ў 1931-1936 гг. Пасьля заканчэньня Акадэміі быў накіраваны для далейшых студыяў у [[Інсбрук]] (Аўстрыя). У 1936-1937 ён навучаўся ў каталіцкім Багаслоўскім інстытуце ў Інсбруку як стыпэндыст грэка-каталіцкага мітрапаліта Львоўскага Андрэя Шаптыцкага. 17 кастрычніка 1937 году з блаславеньня мітрапаліта [[Андрэй Шаптыцкі|Андрэя Шаптыцкага]] Леў Гарошка быў высьвячаны на сьвятара ўкраінскім грэка-каталіцкім біскупам Мікітам Будкам у прыватнай капліцы мітрапаліта ў Львове. Першую Боскую Літургію на Бацькаўшчыне сьвятар адслужыў ва ўніяцкай парафіі [[Дзялятычы|Далятычы]] на яго роднай Наваградчыне, дзе парахам тады быў а. [[Вацлаў Аношка|Вячаслаў Аношка]].
===Сьвятарскае служэньне===
[[File:Boz shliah.jpg|thumb|left|Малітоўнік "Божым шляхам", выдадзены айцом Л. Гарошкам]]
ДушапастырскуюДушпастырскую працу пачаў у на Палесьсі ў [[Пінская дыяцэзія|Пінскай рыма-каталіцкай дыяцэзіі]] ([[1937]] – [[1939]]). УвеснуСлужыў у парафіях Угрынічы, [[1940Гарадная]] году(Столінскі вар-н), ўмовах[[Стоўпцы]], саюзнага[[Збураж]] падпольля(Маларыцкі ар-н). АнтонПерасьледаваўся Неманцэвічза прызначаеццасваю першымдушпастырскую уі XXасьветніцкую ст.дзейнасьць грэка-каталіцкімпольскімі Экзархамсьвецкімі Беларусіўладамі, а.стала Леўзнаходзіўся Гарошкапад становіццанаглядам ягоным намесьнікампаліцыі.
У гады [[Другая сусьветная вайна|2-й сусветнай вайны]] жыў у [[Баранавічы|Баранавічах]], працаваў на настаўніціх курсах, у школе, газэтных рэдакцыях ды інш. У сувязі з арганізацыяй Беларускага ўніяцкага экзархата прызначаны экзархам А.Неманцэвічам сябрам Экзархальнай рады (1942). Прымаў удзел у 2-м Усебеларускім кангрэсе ў Мінску (1944). У канцы вайны, разам з хваляй эміграцыі апынаецца на Захадзе: спачатку ў [[Бэрлін]]е, а пасьля ў [[Мюнхэн]]е, дзе арганізоўвае беларускія душпастырства<ref>[http://adradjency.narod.ru/duhounae/garoshka.html Леў Гарошка].</ref>. ▼Пасьля стварэньня ў верасьні 1939 Беларускага экзархату ГКЦ і прызначэньня ў кастрычніку [[1940]] а. Антона [[Неманцэвіч]]а, SJ першым у XX ст. беларускім грэка-каталіцкім экзархам, а. Леў Гарошка 2 траўня 1942 быў абраны ў Раду экзархату і стаў ягоным намесьнікам (віцэ-экзархам).
▲У гады [[Другая сусьветная вайна|2-й сусветнайсусьветнай вайны]] жыў у [[Баранавічы|Баранавічах]], працаваў на настаўніціхнастаўніцкіх курсах, унастаўнікам школе,беларускай газэтныхі рэдакцыяхлацінскай дымоваў інш.у Угандлёвай сувязіі змедычнай арганізацыяйшколах, Беларускагарэдакцыях ўніяцкагагазэт экзархатады прызначаны экзархам А.Неманцэвічам сябрам Экзархальнай рады (1942)інш. Прымаў удзел у 2-м Усебеларускім кангрэсе ў МінскуМенску (1944). У канцы вайны, разам з хваляй эміграцыі апынаеццаапынуўся на Захадзе: спачатку ў [[Бэрлін]]е, а пасьля ў [[Мюнхэн]]е, дзе арганізоўвае беларускіябеларускае душпастырства<ref>[http://adradjency.narod.ru/duhounae/garoshka.html Леў Гарошка].</ref>.
УЗ восені 1945 жыў у [[Рым]]е, дзе ў 1946 годзе выдае ў Рымебеларускі малітаўнікмалітоўнік "Божым“Божым шляхам"шляхам”. Рашэннем16 Усходняйкастрычніка кангрэгацыі1946 ўКангрэгацыя ВатыканеЎсходніх прызначаныЦэркваў прызначае яго рэктарам Беларускай каталіцкай місіі ў Францыі. (1946)Жывучы ў [[Парыж]]ы а. РэдагаваўЛеў Гарошка ў 1947–1957 рэдагаваў і выдаваў беларускі рэлігійна-грамадскіграмадзкі часопіс “Божым“[[Божым шляхам”(Парыж, 1947 – 1957)шляхам]]”. ВыехаўЗатым выехаў у Рым, дзе ўступіўў 1959 уступіў у навіцыянтнавіцыят айцоў[[Кангрэгацыя марыянаўАйцоў (1959)Марыянаў|айцоў-марыянаў]]. У 1960 біскупам Ч.Чэславам Сіповічам прызначаеццабыў накіраваны ў Лёндан і прызначаны рэктарам Беларускае[[Беларуская Каталіцкаекаталіцкая Місыімісія ў ВелікабрытанііЛёндане|Беларускай каталіцкай місіі]]. У 1962-69 гг. - ігумен законніцкагаманаскага дому а. Марыянаўайцоў-марыянаў у Лёндане. У 1965 годзе атрымоўвае годнасьць Архімандрытаархімандрыта. Прымаў удзелактыўны ўдзел у рэлігійным і культурным жыцціжыцьці беларускага замежжа. Сябра лонданскагалёнданскага аддзелааддзелу Згуртавання[[Згуртаваньне беларусаў Вялікабрытаніі|Згуртаваньня беларусаў Вялікабрытаніі]]. Удзельнік ХІV КангрэсаКангрэсу “Царква ў патрэбе” ў КёнігштайкеКёнігштайне (31.07 – 04.08.1964).
У 1970-77 гг. а. Леў кіруе [[Радыё Ватыкана Беларуская служба|Беларускай службай Радыё Ватыкану]] і зьяўляецца рэктарам Беларускае Каталіцкаекаталіцкае Місыімісыі ў Францыі. ПахаваныПамёр архімандрыт Леў у шпіталі ў ЛёнданеПарыжы 28 ліпеня 1977 году. Пахаваны 8 жніўня 1977 году на могілках сьв. Панкрата ў Лёндане.<ref>[http://zmk-by.org/asoby/41-arximandryt-le-garoshka.html Архімандрыт Леў Гарошка].</ref>.
==Творчасьць==
==Творчасць==
Выдаў дзесяткі кніжак і навуковых прац у самых розных галінах. Ён выдаў філязоўскафілязофска-тэалягічную кніжку "Душа" (Парыж, 1948), прыродазнаўчую "Паходжаньне чалавека ў святле сучасных фактаў" (Парыж, 1948), “Навука і рэлігія”, гістарычныя кнігі "Сьв. Еўфрасіньня-Прадслава Полацкая. Патронка Беларусі" (Парыж, 1950), "Беларусь у датах, лічбах, фактах" (Парыж, 1953), мовазнаўчую кнігу "Своеасаблівасьці беларускае мовы" (Парыж, 1951) і г.д. Напісаў вялікія гістарычныя працы "Пад знакам "рускае" і "польскае" веры" (1954/55), "Прычыны паланізацыі на Беларусі" (1955) і інш. Ён склаў грэцка-лацінска-царкоўнаславянска-беларускі слоўнік, слоўнік беларускіх прыказкаў ды прымаўкаў, які абдымае мыш 20 тысячаў адзінак. Ён быў ці не адзіным беларускім хрысьціянскім празаікам, напісаўшы пад псэўданімам Анатоль Жменя дзесяткі апавяданьняў<ref>[http://zmk-by.org/asoby/41-arximandryt-le-garoshka.html Архімандрыт Леў Гарошка].</ref>. Ён быў выдатным беларускім хрысьціянскім празаікам, пад псэўданімам Анатоль Жменя напісаў дзясяткі цікавых апавяданьняў.
== Крыніцы ==
== Вонкавыя спасылкі ==
* [http://adradjency.narod.ru/duhounae/garoshka.html ГАРОШКА Леў]
* [http://svjazep.org/index.php?newsid=942 Архімандрыт Леў Гарошка (1911-2011 гг.). Некалькі дадзеных з яго жыцьця і служэньня]
* [http://slounik.org/146820.html Гарошка Леў]
* [http://www.rv-blr.com/litaratura/view/1772?id_glav=7712 Успаміны Барыса Кіта пра вядомых людзей. Леў Гарошка]
{{САРТЫРОЎКА_ПА_ЗМОЎЧВАНЬНІ:Гарошка, Леў}}
| 