Леў Гарошка: розьніца паміж вэрсіямі

 

===Пасля рукапалажэння===

Душапастырскую працу пачаў у [[Пінская дыяцэзія|Пінскай дыяцэзіі]] ([[1937]] – [[1939]]). Увесну [[1940]] году ва ўмовах саюзнага падпольля а. Антон Неманцэвіч прызначаецца першым у XX ст. грэка-каталіцкім Экзархам Беларусі, а. Леў Гарошка становіцца ягоным намесьнікам.

У гады [[Другая сусьветная вайна|2-й сусветнай вайны]] жыў у [[Баранавічы|Баранавічах]], працаваў на настаўніціх курсах, у школе, газэтных рэдакцыях ды інш. У сувязі з арганізацыяй Беларускага ўніяцкага экзархата прызначаны экзархам А.Неманцэвічам сябрам Экзархальнай рады (1942). Прымаў удзел у 2-м Усебеларускім кангрэсе ў Мінску (1944). У канцы вайны, разам з хваляй эміграцыі апынаецца на Захадзе: спачатку ў [[Бэрлін]]е, а пасьля ў [[Мюнхэн]]е, дзе арганізоўвае беларускія душпастырства<ref>[http://adradjency.narod.ru/duhounae/garoshka.html Леў Гарошка].</ref>.

У 1946 годзе выдае ў Рыме малітаўнік "Божым шляхам". Рашэннем Усходняй кангрэгацыі ў Ватыкане прызначаны рэктарам Беларускай каталіцкай місіі ў Францыі (1946). Рэдагаваў і выдаваў рэлігійна-грамадскі часопіс “Божым шляхам”(Парыж, 1947 – 1957). Выехаў у Рым, дзе ўступіў у навіцыянт айцоў марыянаў (1959). У 1960 біскупам Ч.Сіповічам прызначаецца рэктарам Беларускае Каталіцкае Місыі ў Велікабрытаніі. У 1962-69 гг. - ігумен законніцкага дому а. Марыянаў у Лёндане. У 1965 годзе атрымоўвае годнасьць Архімандрыта. Прымаў удзел у рэлігійным і культурным жыцці беларускага замежжа. Сябра лонданскага аддзела Згуртавання беларусаў Вялікабрытаніі. Удзельнік ХІV Кангрэса “Царква ў патрэбе” ў Кёнігштайке (31.07 – 04.08.1964).