Леў Гарошка: розьніца паміж вэрсіямі
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
д катэгорыя, дапаўненьне |
Valerikpunk (гутаркі | унёсак) Няма апісаньня зьменаў |
||
Радок 10:
|месца сьмерці = [[Парыж]], [[Францыя]]
}}
'''Леў Гарошка''' ({{Дата ў старым стылі|[[11 сакавіка]]|[[1911]]|26 лютага}}, в. [[Трашчычы]], [[Наваградзкі павет]] — [[28 ліпеня]] [[1977]], [[Парыж]])<ref name="rsvab">[http://origin.svaboda.org/content/transcript/768805.html Леў Гарошка], ''[[Радыё Свабода]]''</ref> — беларускі сьвятар, рэлігійны і грамадзкі дзеяч, дасьледчык гісторыі рэлігіі на Беларусі, культуролаг, літаратар, аўтар многіх артыкулаў, кніг
==Біяграфія==
У [[1970]] годзе стаўся кіраўніком [[Радыё Ватыкана Беларуская служба|Беларускай службы Радыё Ватыкану]]. Архімандрыт. Пахаваны ў Лёндане на могілках сьв. Панкрата.▼
===Раннія гады===
Паходзіў з сялянскай сям’і. Вучыўся ў [[Наваградзкая беларуская гімназія|Наваградзскай беларускай гімназіі]]. Затым у Львоўскай духоўнай акадэміі, да 1936 г. Пасьля заканчэньня Акадэміі накіроўваецца ў Інсбурк ддя далейшых студыяў (1936-1937). 17 кастрычніка 1937 году з бласлаўленьня мітрапаліта [[Андрэя Шэптыцкага]] Леў Гарошка быў рукапаложаны ў сьвятары біскупам Мікітам Будкам у прыватнай капліцы мітрапаліта ў Львове.
===Пасля рукапалажэння===
Душапастырскую працу пачаў у [[Пінская дыяцэзія|Пінскай дыяцэзіі]] ([[1937]] – [[1939]]). Увесну [[1940]] году ва ўмовах саюзнага падпольля а. Антон Неманцэвіч прызначаецца першым у XX ст. грэка-каталіцкім Экзархам Беларусі, а. Леў Гарошка становіцца ягоным намесьнікам.
У гады [[Другая сусьветная вайна|2-й сусветнай вайны]] жыў у [[Баранавічы|Баранавічах]], працаваў на настаўніціх курсах, у школе, газэтных рэдакцыях ды інш. У сувязі з арганізацыяй Беларускага ўніяцкага экзархата прызначаны экзархам А.Неманцэвічам сябрам Экзархальнай рады (1942). Прымаў удзел у 2-м Усебеларускім кангрэсе ў Мінску (1944). У канцы вайны, разам з хваляй эміграцыі апынаецца на Захадзе: спачатку ў [[Бэрлін]]е, а пасьля ў [[Мюнхэн]]е, дзе арганізоўвае беларускія душпастырства<ref>[http://adradjency.narod.ru/duhounae/garoshka.html Леў Гарошка].</ref>.
У 1946 годзе выдае ў Рыме малітаўнік "Божым шляхам". Рашэннем Усходняй кангрэгацыі ў Ватыкане прызначаны рэктарам Беларускай каталіцкай місіі ў Францыі (1946). Рэдагаваў і выдаваў рэлігійна-грамадскі часопіс “Божым шляхам”(Парыж, 1947 – 1957). Выехаў у Рым, дзе ўступіў у навіцыянт айцоў марыянаў (1959). У 1959 годзе ўступае ў Ордэн айцоў Марыянаў, праз год біскупам Ч.Сіповічам прызначаецца рэктарам Беларускае Каталіцкае Місыі ў Велікабрытаніі. У 1962-69 гг. - ігумен законніцкага дому а. Марыянаў у Лёндане. У 1965 годзе атрымоўвае годнасьць Архімандрыта. Прымаў удзел у рэлігійным і культурным жыцці беларускага замежжа. Сябра лонданскага аддзела Згуртавання беларусаў Вялікабрытаніі. Удзельнік ХІV Кангрэса “Царква ў патрэбе” ў Кёнігштайке (31.07 – 04.08.1964).
▲У
==Творчасць==
Выдаў дзесяткі кніжак і навуковых прац у самых розных галінах. Ён выдаў філязоўска-тэалягічную кніжку "Душа" (Парыж, 1948), прыродазнаўчую "Паходжаньне чалавека ў святле сучасных фактаў" (Парыж, 1948), гістарычныя кнігі "Сьв. Еўфрасіньня-Прадслава Полацкая. Патронка Беларусі" (Парыж, 1950), "Беларусь у датах, лічбах, фактах" (Парыж, 1953), мовазнаўчую кнігу "Своеасаблівасьці беларускае мовы" (Парыж, 1951) і г.д. Напісаў вялікія гістарычныя працы "Пад знакам "рускае" і "польскае" веры" (1954/55), "Прычыны паланізацыі на Беларусі" (1955) і інш. Ён склаў грэцка-лацінска-царкоўнаславянска-беларускі слоўнік, слоўнік беларускіх прыказкаў ды прымаўкаў, які абдымае мыш 20 тысячаў адзінак. Ён быў ці не адзіным беларускім хрысьціянскім празаікам, напісаўшы пад псэўданімам Анатоль Жменя дзесяткі апавяданьняў<ref>[http://zmk-by.org/asoby/41-arximandryt-le-garoshka.html Архімандрыт Леў Гарошка].</ref>.
== Крыніцы ==
| |||