Георг Вільгельм Фрыдрых Гэгель: розьніца паміж вэрсіямі

| Жанчына =

| Партрэт = Hegel.jpg

| Апісаньне =

| Імя пры нараджэньні =

'''Георг Вільге́льм Фры́дрых Гэ́гель''' ({{мова-de|Georg Wilhelm Friedrich Hegel}}, [[27 жніўня]] [[1770]], [[Штутгарт]], [[Вюртэмбэрг]] — [[14 лістапада]] [[1831]], [[Бэрлін]], [[Прусія]]) — нямецкі [[філязофія|філёзаф]], цэнтральная й апошняя постаць [[нямецкі ідэалізм|нямецкага ідэалізму]]. Ягоны [[гістарыцызм|гістарычны]] й ідэалістычны ўлік [[рэальнасьць|рэальнасьці]] ў цэлым зьяўляўся рэвалюцыйным для эўрапейскай філязофіі й быў важным папярэднікам [[кантынэнтальная філязофія|кантынэнтальнай філязофіі]] й [[марксізм]]у.

 

 

Гэгель зрабіў значны ўплыў на наступных філёзафаў, як сваіх прыхільнікаў, то бок [[Давід Штраўс|Штраўс]], [[Бруна Баўэр|Баўэр]], [[Людвіг Фэербах|Фэербах]], [[Томас Грын|Грын]], [[Карл Маркс|Маркс]], [[Леў Выгоцкі|Выгоцкі]], [[Фрэнсіс Брэдлі|Брэдлі]], [[Джон Д’юі|Д’юі]], [[Жан-Поль Сартр|Сартр]], [[Бэнэдэта Крочэ|Крочэ]], [[Ганс Кюнг|Кюнг]], [[Аляксандар Кожэў|Кожэў]], [[Фрэнсіс Фукуяма|Фукуяма]], [[Славой Жыжэк|Жыжэк]], [[Робэрт Брэндам|Брэндам]], [[Мухамад Ікбал|Ікбал]], гэтак і на сваіх крытыкаў, як то [[Артур Шапэнгаўэр|Шапэнгаўэр]], [[Фрыдрых Вільгельм Ёзэф фон Шэлінг|Шэлінг]], [[Сёрэн Абю К’еркегор|К’еркегор]], [[Макс Штырнэр|Штырнэр]], [[Фрыдрых Ніцшэ|Ніцшэ]], [[Чарлз Сандэрз Пірс|Пірс]], [[Карл Попэр|Попэр]], [[Бэртран Расэл|Расэл]], [[Мартын Гайдэгер|Гайдэгер]]<ref>Walter Kaufmann, [http://www.marxists.org/reference/subject/philosophy/works/us/kaufmann.htm «The Hegel Myth and Its Method»], in From Shakespeare to Existentialism: Studies in Poetry, Religion, and Philosophy by Walter Kaufmann, Beacon Press, Boston 1959, page 88-119</ref>. Ягонымі самымі уплывовымі канцэпцыямі ёсьць тэарэтычная лёгіка ці [[дыялектыка]], [[абсалютны ідэалізм]], ідэя духу, [[дыялектыка пана і нявольніка|дыялектыка пана й нявольніка]], ідэя «этычнага жыцьця», а таксама вызначэньне важнасьці гісторыі.