Жарэс Алфёраў: розьніца паміж вэрсіямі

'''Жарэ́с Іва́навіч Алфёраў''' (нарадзіўся [[15 сакавіка]] [[1930]])  — [[СССРСаюз Савецкіх Сацыялістычных Рэспублік|савецкі]] і [[Расея|расейскі]] [[фізыка|фізык]], ляўрэат [[Нобэлеўская прэмія|Нобэлеўскай прэміі]] ў галіне фізыкі ў [[2000]] годзе за распрацоўку паўправадніковых гетэраструктур і стварэньне хуткіх опта- і мікраэлектронных кампанэнтаў. Яго даследаваньні адыгралі вялікую ролю ў [[інфарматыка|інфарматыцы]]. Зьяўляецца дэпутатам Дзяржаўнай Думы Расейскай Фэдэрацыі. Ініцыяваў заснаваньне прэміі «Глябальная энэргія» ў [[2002]] годзе. Да [[2006]] году ўзначальваў Міжнародны камітэт па прысуджэньні гэтай прэміі.

Нарадзіўся ў [[Віцебск]]у ў сям'ісям’і Івана і Ганны Алфёравых. Скончыў з залатым мэдалём сярэднюю школу №42 ў [[Менск]]у. Быў залічаны на 1 курс Энэргетычнага факультэту Беларускага політэхнічнага інстытута (цяпер [[БНТУ|Беларускі нацыянальны тэхнічны ўнівэрсытэт]]). Далей, на параду свайго настаўніка фізыкі Я. Б. Мельцэрзона паехаў паступаць у [[Санкт-Пецярбург|Ленінград]]. У [[1952]] годзе скончыў Ленінградзкі электратэхнічны інстытут імя У. І. Ульянава (ЛЭТІ). З [[1953]] года працуе ў Фізыка-тэхнічным інстытуце імя А. Ф.  Іофэ (з [[1987]] да [[травень|траўня]] [[2003]] году быў дырэктарам, з траўня [[2003]] году да [[ліпень|ліпеня]] 2006 году - — навуковы кіраўнік). Кандыдат фізыка-матэматычных навук (1961), доктар фізыка-матэматычных навук (1970). Прафэсар ЛЭТІ (1972). У 1990-91 гадах  — віцэ-прэзыдэнт АН СССР, старшыня Прэзыдыюму Ленінградзкага навуковага цэнтру. З [[2003]] году  — старшыня Навукова-адукацыйнага комплекса «Санкт-Пецярбурскі фізыка-тэхнічны навукова-адукацыйны цэнтар» РАН. Акадэмік АН СССР (1979), потым РАН. Віцэ-прэзыдэнт РАН, старшыня прэзыдыюму Санкт-Пецярбурскага навуковага цэнтра РАН. Галоўны рэдактар «Лістоў у Часопіс тэхнічнай фізыкі», сябра рэдактарскай рады часопісу «Навука і жыцьцё».

Аўтар больш як 500 навуковых працаў, трох манаграфіяў і каля пяцідзесяці вынаходніцтваў.