Павал Каруза: розьніца паміж вэрсіямі

▲Паводле некаторых зьвестак род Карузаў перасяліўся ў [[Беларусь]] зь [[Італія|Італіі]].

▲У [[1924]] Павал скончыў школу ў [[Браслаў|Браславе]], у [[1928]] Віленскую кансэрваторыю па клясе тэорыі й кампазыцыі. У 1924—[[1926]] вольны слухач [[Віленскі ўнівэрсытэт|Віленскага ўнівэрсытэту]].

▲З [[1925]] удзельнік грамадзка-палітычнага і культурнага жыцьця ў [[Заходняя Беларусь|Заходняе Беларусі]]. У [[1927]] старшыня ЦК [[Беларуская хрысьціянская дэмакратыя (1927)||Беларускае хрысьціянска-дэмакратычнае партыі]] (БХД) і галоўны рэдактар пэрыядычнага органу БХД газэты «[[Biełaruskaja krynica]]». Як рэдактар газэты неаднаразова прыцягваўся польскай адміністрацыяй да судовае адказнасьці. Пад уплывам фальклярыста і кампазытара [[Антон Грыневіч|Антона Грыневіча]] пачаў зьбіраць беларускі мелас, апрацоўкі якога плённа выкарыстоўваў у выканаўчай практыцы як харавод хору Беларускага інстытуту гаспадаркі і культуры. У [[1928]] ад БХД і [[Беларускі сялянскі саюз|Беларускага сялянскага саюзу]] абраны выбаршчыкамі [[Сьвянцянскі павет|Сьвянцянскага павету]] ў сойм [[Польшча|Польшчы]]. Пасьля разгону сойму [[Юзаф Пілсудзкі|Юзафам Пілсудзкім]] летам 1930 — беспрацоўны. У [[1934]] праз абяцаньні надрукаваць яго аўтарскія творы і фальклёрныя зборы падманным шляхам вывезены цераз [[Гдыня|Гдыню]] ў [[Менск]]. Арыштаваны і сасланы на [[Салаўкі]].

▲Працаваў як харавод і кампазытар у Дзяржаўным ансамблі польскае песьні й танцу [[Летува|Летувіскае ССР]]. Супрацоўнічаў з фальклярыстамі ІМЭФ [[НАН Беларусі|АН БССР]], друкаваўся ў часопісе «[[Мастацтва Беларусі]]», газэце «[[ЛіМ]]».