Ванда Лявіцкая: розьніца паміж вэрсіямі
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
пачатак |
дапаўненьне |
||
Радок 19:
|Напрамак =
|Жанр =
|Дэбют = «Бацькаўшчына» // «[[Наша Ніва]]» 4 (17), [[21 траўня]] [[1909]]
|Значныя творы =
|Прэміі =
Радок 33:
== Біяграфія ==
[[Файл:Vanda Lavickaja family.jpg|міні|зьлева|160пкс|Ванда Лявіцкая з мужам [[Язэп Лёсік|Язэпам Лёсікам]] і дзецьмі Юрасём, Люцыяй і Алесяй]]
Нарадзілася ў [[Радашкавічы|Радашкавічах]]. Дачка беларускага літаратара [[Антон Лявіцкі|Антона Лявіцкага]] і [[Люцыя Лявіцкая|Люцыі з Гнатоўскіх]]. У [[1914]] скончыла мясцовую вышэйшую пачатковую школу.
Пасьля заканэчньня ў [[1917]] беларускіх курсаў была настаўніцай першай менскай беларускай школы. Сёлета ўвосень выйшла замуж за [[Язэп Лёсік|Язэпа Лёсіка]]. У гэтую пару друкавалася ў газэтах «[[Вольная Беларусь (газэта)|Вольная Беларусь]]», «[[Беларусь (1919, Менск)|Беларусь]]», часопісах «Зоркі» ды «Іскра Ільліча».
[[15 траўня|15]]—[[16 траўня]] [[1917]] удзельнічала ў зьезьдзе настаўнікаў [[Менская губэрня|Менскай губэрні]]. У адказ на крыўдную для беларускіх асьветнікаў прамову «Самавызначэньне Беларусі і мова навучаньня ў беларускай школе» В. Т. Ругалевай горача запярэчыла, выбегшы на трыбуну, аднак яе падтрымлі толькі два дэлегаты<ref>{{артыкул|аўтар=Содаль, Ул.|загаловак=«Магу я сябе назваць самай шчаслівай...»: 100 гадоў з дня нараджэння Ванды Лявіцкай|арыгінал=|спасылка=|аўтар выданьня=|выданьне=Роднае слова|тып=|месца=Мн.|выдавецтва=|год=1995|выпуск=|том=|нумар=9|старонкі=168—173|isbn=}}</ref>. [[28 траўня]] [[1917]] з гэтай нагоды пісаў «Вестник минского губернского комиссариата»:
Калі ў 1930-х Язэпа Лёсіка арыштавалі па справе «Саюзу вызваленьня Беларусі», працавала пасудамыйкаю, разносчыцай тэлеграмаў, а як толькі гэта сталася магчымым, паехала да высланага мужа. Улетку [[1959]] вярнулася ў [[Менск]], дзе яе прыняла [[Уладзіслава Луцэвіч|Ўладзіслава Луцэвіч]] на Омскім завулку 7<ref>{{Спасылка | аўтар = Уладзімер Содаль| прозьвішча = | імя = | аўтарlink = | cуаўтары = | дата публікацыі = 18 лiстапада 2008 | url = http://www.nn.by/index.php?c=ar&i=21604| загаловак = Ванда ў Купаліхі| фармат = | назва праекту = | выдавец = [[Наша Ніва]]| дата = 24 лістапада 2011 | мова = | камэнтар = }}</ref>. ▼
{{Цытата|Горячую прочувственную речь против положений докладчика произнесла Ванда Левицкая, но собрание она совершенно не убедила...}}
У ліпені [[1917]] падпісала статут Беларускага хаўруса настаўнікаў. Напісала ў [[1922]] успаміны пра бацьку.
▲Калі ў [[1930-я|1930-х]] Язэпа Лёсіка арыштавалі па справе «Саюзу вызваленьня Беларусі», працавала пасудамыйкаю, разносчыцай тэлеграмаў, а як толькі гэта сталася магчымым, паехала да высланага мужа. Улетку [[1959]] вярнулася ў [[Менск]], дзе яе прыняла [[Уладзіслава Луцэвіч|Ўладзіслава Луцэвіч]] на Омскім завулку 7<ref>{{Спасылка | аўтар = Уладзімер Содаль| прозьвішча = | імя = | аўтарlink = | cуаўтары = | дата публікацыі = 18 лiстапада 2008 | url = http://www.nn.by/index.php?c=ar&i=21604| загаловак = Ванда ў Купаліхі| фармат = | назва праекту = | выдавец = [[Наша Ніва]]| дата = 24 лістапада 2011 | мова = | камэнтар = }}</ref>.
Памерла ў памёлку Татарка [[Стаўрапольскі край|Стаўрапольскага краю]].
== Сям’я ==
|