Лошніца: розьніца паміж вэрсіямі
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
→Вонкавыя спасылкі: выпраўленьне спасылкі на «Радзіма.орг» |
афармленьне, выпраўленьне спасылак |
||
Радок 1:
{{Мястэчка
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
}}
'''Ло́шніца''' — [[вёска]] ў [[Барысаўскі раён|Барысаўскім раёне]] [[Менская вобласьць|Менскай вобласьці]], за 21 км на ўсход ад [[Барысаў|Барысава]], 5 км ад чыгуначнай станцыі [[Прыяміна (пасёлак)|Прыяміна]], самая вялікая вёска Барысаўшчыны. Лошніца ўваходзіць у склад і зьяўляецца цэнтрам [[Лошніцкі сельсавет|Лошніцкага сельсавету]].
Радок 34:
== Гісторыя ==
=== Заснаваньне ===
У навакольлях Лошніцы яшчэ ў [[19 стагодзьдзе|ХІХ стагодзьдзі]] было шмат лясоў, нямала тут і невялікіх рэк. Тут меліся ўсе ўмовы для пасяленьня чалавека ў старажытнасьці. Сьведчаць пра яго прысутнасьць тут у [[нэаліт|нэаліце]] і знаходкі каменных прылад, якія былі знойдзены ў навакольлях Лошніцы на беразе [[Мужанка|Мужанкі]] яшчэ ў ХІХ стагодзьдзі. Гэта сякеры: адна гранітная, тры дыярытавыя і кавалкі трох сьвідраваных.
Пра заселенасьць навакольляў Лошніцы напрыканцы першага — пачатку другога тысячагодзьдзя нашай эры сьведчаць курганы, якія ў вялікай колькасьці тут былі яшчэ ў другой палове ХІХ стагодзьдзя. З-за далейшай высечкі лясоў і далейшага разворваньня зямлі яны не пазьней канца ХІХ — пачатку ХХ стагодзьдзя былі цалкам зьнішчаны.
Радок 49:
Больш ці менш частыя ўзгадаваньні Лошніцы можна сустрэць у дакумэнтах з [[17 стагодзьдзе|ХVІІ]]—[[18 стагодзьдзе|ХVІІІ стагодзьдзяў]]. Яна ў іх называецца мястэчкам. Сустракаецца яна на многіх мапах [[Вялікае Княства Літоўскае|Вялікага Княства Літоўскага]] і іншых, на якіх адлюстравана гэта частка Эўропы (самая старая зь іх — мапа Вялікага Княства Літоўскага М.Хрыстафора Радзівіла, якая была выдадзена ў [[1613]] годзе). Прычым часьцей за яе на іх з тутэйшых пасяленьняў можна сустрэць толькі Барысаў. І гэта ня дзіўна, бо празь яе праходзіў шлях з Барысава на [[Ворша|Воршу]], якім пастаянна карысталіся як дыпляматычныя асобы, так і вандроўнікі, купцы. Шмат хто тут спыняўся нанач, папаўняў свае запасы харчоў, набываў для сваіх коней авёс, сена. Былі ахвотнікі тут запасьціся і півам, гарэлкай, пра што таксама распавядаюць старыя дакумэнты. Сярод тых асобаў, якія ў сваіх успамінах пакінулі ўзгадаваньні пра Лошніцу, можна адзначыць Б.Танера, які праязджаў тут [[10 сакавіка]] [[1678]] году, стольніка П.Талстога, які быў тут у [[1697]] годзе. І.Карб спыняўся тут [[24 сакавіка]] падчас вандроўкі ў [[Масковія|Масковію]]. Па шляху назад [[14 жніўня]] ён тут вячэраў і застаўся на адпачынак нанач.
Нямала вядомых дзяржаўных дзеячаў і манархаў праязджала праз Лошніцу ў часы войнаў, напярэдадні і пасьля іх. Гэта вялікія князі літоўскія (акрамя Вітаўта): [[Жыгімонт Ваза]] (у [[1604]], [[1609]] гадах), [[Уладзіслаў IV]] (у [[1633]] годзе), маскоўскія манархі [[Аляксей Міхайлавіч]] (у [[1655]] годзе), [[Пётар I]] ([[1706]] год), [[
=== ХVІ—ХVІІІ стагодзьдзі ===
Радок 155:
== Насельніцтва ==
* [[1670]] год — 43
* [[1800]] год — 105 двароў, 769 жыхароў
* [[1848]] год — 113 двароў, каля 500 жыхароў
Радок 174:
== Інфраструктура ==
У Лошніцы працуюць Прыямінскі аўтарамонтны завод, сярэдняя і музыкальная школы, дзіцячая школа мастацтваў, Дом культуры, кінатэатар, бібліятэка, крамы, базар, кафэ, рэстаран, лякарня.
== Прамысловасьць ==
| |||