Гомасэксуальнасьць: розьніца паміж вэрсіямі
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
катэгорыя |
Nieszczarda (гутаркі | унёсак) Дасьледваньні гомасэксуальнасьці, Статыстыку (Durex report) - дапаўненьне |
||
Радок 32:
==Статыстыка==
Паводзіны не заўсёды зьяўляюцца паказчыкам унутранае скіраванасьці ў чалавеку. У монасэксуальных асяродках (вязьніцы, армія, сэмінарыі) аднаполыя сэксуальныя практыкі распаўсюджаныя шырэй і часта носяць адметны характар, чым па-за імі. Таксама сацыяльны ціск уплывае як на паводзіны, так і самавызначэньне чалавека. Паводзіны і самавызначэньне кепска карэлююць з двума іншымі крытэрыямі, якія звычайна выкарыстоўваюцца ў клясыфікацыі паводле сэксуальнай арыентацыі: на падставе рэгістрацыі пачуцьцяў (фантазіяў і жаданьняў), і генітальных і мозгавых рэакцый (фізыялягічна вымяральнай узбуджанасьці ў адказ на мужчынскія і жаночыя вобразы). Паасобку, ніводны з гэтых крытэраў не дае абсалютна верагодных лічбаў, аднак трэці, на падставе рэгістрацыі пачуцьцяў, выкарыстоўваецца найбольш часта.▼
Паводле [http://www.durex.com/cm/gss2005Content.asp?intQid=943&intMenuOpen= сусьветнага дасьледваньня сэксуальных паводзінаў], праведзеных кампаніяй Durex у 2005, прыблізна 12% людзей мелі досьвед аднаполых сэксуальных стасункаў.
Кансэнсусу пра колькасьць людзей з гомасэксуальнай арыентацыяй няма. Абагульненая статыстыка дасьледваньняў, якія кіраваліся крытэрам рэгістрацыі пачуцьцяў, кажа, што 2-3,5% мужчынаў і 0,5-1,5% жанчынаў маюць гомасэксуальную арыентацыю. Гэты працэнт звычайна нашмат вышэйшы ў вялікіх гарадох, прычыны чаму хутчэй сацыяльныя. (Wilson G. & Rahman Q. ''Born Gay: The Psychobiology of Sex Orientation''. London, 2005, pp. 22-23)▼
▲Паводзіны, аднак, не заўсёды зьяўляюцца паказчыкам унутранае скіраванасьці ў чалавеку. Так, напрыклад, колькасьць тых, хто ідэнтыфікуе сябе як асобу з гомасэксуальнай арыентацыяй нашмат меншая за тых, хто меў нават неаднаразовы досьвед аднаполага сэксу. У монасэксуальных асяродках (вязьніцы, армія, сэмінарыі) аднаполыя сэксуальныя практыкі распаўсюджаныя шырэй і часта носяць адметны характар, чым па-за імі. Таксама сацыяльны ціск уплывае як на паводзіны, так і самавызначэньне чалавека. Паводзіны і самавызначэньне кепска карэлююць з двума іншымі крытэрыямі, якія
▲Кансэнсусу пра колькасьць людзей з гомасэксуальнай арыентацыяй няма. Абагульненая статыстыка дасьледваньняў, якія кіраваліся крытэрам рэгістрацыі пачуцьцяў, кажа, што 2-3,5% мужчынаў і 0,5-1,5% жанчынаў маюць гомасэксуальную арыентацыю. Гэты працэнт звычайна нашмат вышэйшы ў вялікіх гарадох, прычыны чаму хутчэй сацыяльныя.
==Дасьледваньні гомасэксуальнасьці==
===Біялёгія===
Існуе шэраг дасьледваньняў, якія паказваюць на магчымыя фактары, што ўплываюць на фармаваньне сэксуальнае арыентацыі. Перадусім гэта асаблівасьці генэтычнага складу дзіцяці й гарманальных працэсаў ў целе маці падчас цяжарнасьці. Няма падставаў сьцьвярджаць, што гомасэксуальная арыентацыя - вынік паталягічных зьяваў. Гены, якія маюць ролю ў фармаваньні сэксуальнае арыентацыі, не ідэнтыфікаваныя. Найбольш верагодна, што гэта тыя гены, якія вызначаюць мозгавыя рэакцыі на гармоны або энзымы (фэрмэнты). Існаваньне такіх генаў на працягу тысячагодзьдзяў сьведчыць пра тое, што іх прысутнасьць можа мець пазытыўную ролю, напр. у зьніжэньні схільнасьці да агрэсіі і заахвочваньні да аднаполых альянсаў. Найбольш верагодна, што іх захаваньне зьяўляецца вынікам дзеяньня мэханізму збалянсаванага полімарфізму. Іншыя дасьледваньні паказваюць на значны ўплыў на фармаваньне сэксуальнай арыентацыі прынатальных (антынатальных, дародавых) гармонаў. (Wilson G. & Rahman Q. ''Born Gay: The Psychobiology of Sex Orientation''. London, 2005, p. 145).
==Вонкавыя спасылкі==
| |||