Гіп-гоп: розьніца паміж вэрсіямі

Змесціва выдалена Змесціва дададзена
MerlIwBot (гутаркі | унёсак)
д робат зьмяніў: fa:موسیقی هیپ هاپ
неэнцыкляпэдычна
Радок 1:
{{Артаграфія}}
{{Няма крыніц}}
[[Файл:51189164 3cc8f04821 o.jpg|міні|Бі-бой (выканаўца [[брэйк-дансуданс]]у)]]
'''Гіп-го́п''' ({{мова-en|Hip-hop}}) — моладзевая [[субкультура]], якая зьявілася ў [[ЗША]] пры канцы [[1970-я|1970-х]] у асяродзьдзі афраамэрыканцаў. Для яе характэрны свая музыка [[рэп]], свой жаргон, свая [[мода]], танцавальныя стылі ([[брэйк-данс]] ды іншыя), графічнае мастацтва ([[графіці]]) і свой [[кінэматограф]]. Гіп-гоп дзеліцца на 4 элемэнты: самы першы, з чаго пачалася ўся культура гіп-гопу «DJing»; пазьней «RAPing»; «Graffiti Art»; i «Brack-Dance». Да пачатку [[1990-я|1990-х]] гг. гіп-гоп стаў часткай моладзевай культуры ў шмат якіх краінах. Хоць вышэйпералічаныя элемэнты складаюць гіп-гоп як субкультуру, яны жывуць асобным жыцьцём. Сёньня [[бі-бой|бі-боі]] рэдка танчаць пад рэп, графіці малююць ужо далёка ня толькі рэпэры.
 
== Гісторыя гіп-гопа ==
{{Неэнцыкляпэдычна|сэкцыя}}
''(па артыкуле [[Krou|Крова]])''{{Няма крыніцы}}
 
Назоў альбома выдатнага гурта A Tribe Called Queast „Beats, Rhymes & Life” (Біты, Рыфмы і Жыцьцё) зьяўляецца эсэнцыянальнай дэфініцыяй Хіп-Хоп’а. Гэтыя тры вельмі істотныя для стылю атрыбуты, цудоўная сумесь якіх адрозьнівае Хіп-Хоп ад усіх іншых музычных накірункаў сучаснай музыкі. Перад усім лічыцца калыхаючы біт – неістотна, ці калыхае галавой на канцэртах ці ў слухаўках, у машыне у часе езды, ці целам прыгожай дзяўчыны ў клюбе. Па другое рыфмы – старанна складзеная сэквенцыя складаў і дакладна абраных слоў, у стане не толькі мацней зацікавіць слухача тэмай песьні, але таксама уцягваюць сваім артыстычным кшталтам. І апошняе – жыцьцё. Якая іншая музыка так выразна зьвяртаецца моваю асобаў маладых духам. Безпардонна й шчыра распавядае пра іх справы й праблемы, дазваляе ідэнтыфікавацца з выканаўцам і проста зьяўляецца сапраўднай?
 
Хоць шмат асобаў якія наштодзень не маюць нічога супольнага з Хіп-Хопам можа зьдзівіць, гэта музыка якая мае насамрэч вельмі шмат розных гучаньняў, неаднакратна дыямэтральна адрозьніваючыхся ад сябе. Як калісьці сказаў Баста Раймс, сусьветна вядомы рэпер: “Кожную музыку можна перарабіць на Хіп-Хоп, але ўжо Хіп-Хоп перарабіць на іншую музыку немагчыма”. Нельга не пагадзіцца.
 
Агулам прынята, што культура Хіп-Хоп’а складаецца з чатырох элементаў: Графіці, Брэйк-Дэнс, Ді-Джэінг і эМ-Сі’інг. А два апошнія, разам узятыя (плюс часта забываемы Біт-Бокс) складаюцца на музычны стыль РАП.
 
Мне давялося пабачыць дакумэнтальны фільм з 30-х гадоў, на якім я ўбачыў вулічныя танцы афра-амэрыканскіх хлапчукоў на тратуарах гета. Ужо тады самыя рытмічныя й спрытныя дзеці цэлымі днямі выбівалі чэчотку на асфальце, прэзэнтуючы свае масьцерство. Было бачна з якім задавальненьнем яны выбіваюць чэчотку, робячы пры гэтым вельмі складаныя, выдуманыя на мейсцу “па” – скокі праз сваю нагу, нетыповыя рухы рукамі й шмат іншых якіях немагчыма апісаць.
Чаму я пра гэта кажу?! Таму што цікавасьць белай аўдыторыі да Хіп-Хоп’а як у Амерыцэ, так і ў іншых краінах пачалася менвіта з Брэйк-Дэнса. Як вядома мова цела універсальна. А гэты дзіўнаваты спосаб руху, таньца выклікаў паўсюль вялізарную зацікаўленасьць у сярэдзіне васьмідзесятых. Пачаліся конкурсы й спаборніцтвы танцораў, называемых зараз Бі-Бой’амі. Пачалі вылучацца розныя стылі. Агульна Брэйк дзеліцца на дзьве часткі: акрабатычную й пантамімічную. Першая, званай Брэйкінг, або Брэйк-Дэнсінг, складаецца з набора розных мэтадаў абарота на галаве, сьпяне, руках, плячах і гэтак далей. Другая – пантамімічная частка Брэйка дае неабмежаваную магчымасьць для імправізацыі. А агульна выглядае як рухы робатаў. У Нью-Ёрку гэта тэхніка завецца Электра-Буггі, а ў Лос-Анджэлесе – Поп-Локінг.
Радок 51 ⟶ 53:
Амаль адначасова з Блюзам пачаў разьвівацца Госпэл (Gospel [godspel]). Від сакральнай музыкі чорных, пратэстанскіх гмін.
На пачатку ХХ ст., са спалучэньня Блюза й у большай частцы Госпэла нарадзіўся Джаз (Jazz), таксама музыка чорных.
Пасьля заканчэньня другой сусьветнай вайны, са спалучэньня Джаза й Блюза нарадзіўся папулярны гатунак, які з посьпехам існуе да сёняшніх дзён. А называўся ён Rhythm and Blues, у скароце R&B. І тут я не маю на ўвазе, папулярную сёньня субкультуру R&B, абрывіатура якой разшыфроўваецца Rich and Beauty і называе клюбны Хіп-Хоп (так званы Кранк [crunk[кранк]], або Баўнс [bouns]) Р’энд’Б. А менавіта тую музыку якую выконвалі такія вядомыя яе прадстаўнікі як Ray Charles, Ruth Brown, The Drifters i The Coasters, а сучаны Рытм анд Блюз – гэта: Ashanti, Chris Brown, Ciara, Lauryn Hill, Usher, а не 50 Cent, Paul Wall, Snoop Dogg ці Puff Daddy.
Менавіта з гэтага гатунка, пры дапамозе Блюза й Джаза нарадзіўся Рок (Rock) – Рок’н’Рол (Rock’n’Roll). Які яшчэ тады называлі белым Рытм энд Блюзам [white r’n’b]. Прэкурсорамі Рок-н-Рола былі між іншым Chuck Berry (чорны), Elvis Presley (белы), Little Richard (чорны) і іншыя.
У Р’н’Б, пры спалучэньні з Госпэл, таксама бярэ свой пачатак музыка Соўл (Soul). Гэта адбываецца ў шэсьдзесятых гадах.
Радок 60 ⟶ 62:
 
== Вонкавыя спасылкі ==
{{Commons|Category:Hip_hop_culture|выгляд=міні}}
 
[[Катэгорыя:Гіп-гоп| ]]