Памяць: розьніца паміж вэрсіямі

'''Па́мяць''' у філязофскім азначэньні — амбіцыя, прэтэнзія на тое, каб захоўваць вернасьць мінуламу, прасьцей усё тое што было, адбылося да таго, як мы выказаліся аб гэтым. Памяць можна падзяліць на паняць як накіраванасьць (''visée'') і памяць, якая мае на ўвазе рэч (''chose visée''). Калі мы нешта узгадваем мы міжволі адказваем на пытаньні: “што«што?”», “дзе«дзе?”», “калі«калі?”». Такім чынам наша памяць арыентавана па часе, прывязана да пэўнага месца і ў ёй заўжды ёсьць наша суб'ектыўная ацэнка (усё праходзіць праз нашае “я”«я»). У пэўным сэнсе памяць падобна на вельмі няясны вобраз, вельмі падобны на фантазію, што ставіць вялікія прэтэнзіі да ісьціннасьці прыгадваемага. Істотная характарыстыка памяці — яе своеасаблівая адборлівасьць, мы памятае самае лепшае для нас, тое ж што нам непрыемна падсьвядома імкнемся забыць.

* Рикёр П. Память, история, забвение. М.: Издательство гуманитарной литературы, 2004.

{{Commons|Category:Memory|выгляд=міні}}