Скірмантава: розьніца паміж вэрсіямі

У пачатку XX ст. у [[Койданаўская воласьць|Койданаўскай воласьці]] [[Менскі павет (Расейская імпэрыя)|Менскага павету]], вёска, 35 двароў, 145 жыхароў, маёнтак, 1 двор, 13 жыхароў. Пад час ІІ-й Усясьветнай вайны лясы на поўначы Дзяржынскага раёнараёну сталі сховішчам і прыстанішчам для жыдоў, якія ўцякалі ззь Менскага гета. Неўзабаве адыход жыдоў у лес ззь [[Менскае гета|Менскага гета]] набыў стыхійны характар. Невялікія групы накіроўваліся ў лес, ведаючы толькі тое, што недзе ёсьць вёскі Старое Сяло, Лісаўшчына, Скірмантава, і калі дабярэсься туды, то будзеш у небясьпецы - — у “партызанскай«партызанскай краіне”краіне». Калі група з 30 жыдоў, якія ўцяклі ззь Менскага гета, 29 жніўня 1943 г. прыбыла ў в. Скірмантава, то яе раптоўна з усіх бакоў акружылі эсэсаўцы. Разам са 162 (з 170) мясцовымі жыхарамі жыды былі сагнаны ў хлеў і зажыва спалены. Была спалена і вёска — 38 дамоў. Раіса Паўлаўна Куніцкая цудам выжыла — змагла ўцячы ў лес і расказаць пра трагедыю вёскі. Пасьля вайны вёска адноўлена. У 1956 г. на магіле ахвяр фашызму ў цэнтры в. Скірмантава пастаўлены абэліск. Каля Дома культуры ў цэнтры вёскі пастаўлены абэліск на ўшанаваньне памяці аднавяскоўцаў, якія загінулі ў Вялікую Айчынную вайну. Вёска ўвекавечана ў мэмарыяльным комплексе «[[Хатынь]]». На 1 студзеня 2004 г. 168 двароў, 510 жыхароў.