Салідарнасьць (прафсаюз): розьніца паміж вэрсіямі
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
д Салідарнасьць (прафзьвяз) перанесеная ў Салідарнасьць (прафсаюз): слоўнік НН |
д прафсаюз -зу // Арфаграфічны (НН) |
||
Радок 3:
[[Файл:Solidarnosc.png|Solidarnosc]]
</div>
'''Незалежны самакіроўны прафэсійны
[[Файл:Strike Gdansk 1980.jpg|міні|Страйк у Гданьску пад кіраўніцтвам «Салідарнасьці» (1980)]]
== Паўстаньне руху ==
Чыньніком вялікай хвалі маніфэстацыяў стала падвышэньне коштаў на мяса 1 ліпеня [[1980]] р. Спачатку страйкі мелі лякальны характар, але неўзабаве пашырыліся па ўсёй [[Польшча|Польшчы]]. Повадам для выбуху страйку [[14 жніўня]] на [[гданьск|гданьск]]ай вэрфі імя Леніна стаў загад дырэкцыі пра звальненьне з працы кранаўшчыцы [[Ганна Валентыновіч|Ганны Валентыновіч]], якая была сымбалічнаю фігураю на ўсім Балтыйскім узьбярэжжы яшчэ з часоў страйку 1970 р.
Адразу быў заснаваны страйкавы камітэт на чале зь [[Лех Валэнса|Лехам Валэнсам]]. Камітэт высунуў патрабаваньне з 21 палітычных, сацыяльных і эканамічных тэзаў, дзе цэнтральным пунктам была згода камуністычнай дзяржавы з існаваньнем незалежных
«Салідарнасьць» стала першым у краінах савецкага блёку незалежным грамадзкім рухам у форме прафэсыйнага
== Рокі рэакцыі ==
Пад ціскам [[СССР]] з аднаго боку, а зь іншага — з-за прагненьня любым коштам утрымаць у краіне ўладу [[ПАПП|Польскай аб’яднанай працоўнай партыі]] група вайскоўцаў на чале зь міністрам абароны Польшчы генэралам [[Войцех Ярузэльскі|Войцехам Ярузэльскім]] абвясьціла пра ўвядзеньне ў ноч на [[13 сьнежня]] [[1981]] року [[Ваеннае становішча|ваеннага становішча]], фактычна ўвёўшы ў краіне вайсковую дыктатуру на ўзор вайсковых [[хунта]]ў краінаў [[Лацінская Амэрыка|Лацінскай Амэрыкі]]. У вялікіх [[места]]х была ўведзеная камэнданцкая гадзіна ды вайскова-паліцэйскае патруляваньне. Кіраўнікі апазыцыі, у тым ліку [[Лех Валэнса]], былі арыштаваныя і інтэрнаваныя. [[8 кастрычніка]] [[1982]] пасьля прыняцьця новага закону аб
Тым ня меней, грамадзкая незадаволенасьць, якая ўзрастала цягам наступных рокаў, сіла апазыцыі і ўплыў царквы, эканамічныя праблемі і міжнародная сытуацыя змусілі ўладу да шэрагу саступак. Былі праведзеныя палавінчатыя рэформы палітычнай сыстэмы, укараняючы прынцыпы, што выкарыстоўваюцца ў дэмакратычных ладах.
Найбольш актыўныя сябры «Салідарнасьці», асабліва яе правае крыло, перайшлі да падпольных формаў барацьбы. У чэрвені [[1982]] ва [[Уроцлаў|Ўроцлаве]] паўстала падпольная палітычная арганізацыя «Салідарнасьць, што змагаецца» (сьпярша пад назваю «Ўгода салідарнасьці, што змагаецца»). Ініцыятарам стварэньня і кіраўніком арганізацыі стаў [[Корнэль Маравецкі]], дэлегат 1-га Зьезду
{{Накід}}
[[Катэгорыя:Грамадзкія арганізацыі Польшчы]]
[[Катэгорыя:
[[Катэгорыя:Гданьск]]
[[Катэгорыя:Польская Народная Рэспубліка]]
|