З пачаткам вайны калекцыю рыхтавалі да эвакуацыі. Але вывезьці не пасьпелі. Акупаваны Менск наведвалі Г. Пасэ і К. Мюльман. Г. Пасе –— дырэктар [[Дрэздэнская галерэя|Дрэздэнскай галерэі]] і асоба, ўпаўнаважанаяупаўнаважаная па стварэньні асабістага музэю [[Гітлер]]а на яго радзіме, у Лінцы[[Лінц]]ы. К. Мюльман –— асоба ўпаўнаважаная па ўліку культурных і мастацкіх каштоўнасцяўкаштоўнасьцяў на ўсходніх землях. Наведалі Менск і прадстаўнікі грамадстватаварыства «Спадчына», якое ўзначальваў [[Гімлер]]. Лепшыя прадметы прыкладнога мастацтва і палотны, былі канфіскаваныя Г. Пасэ, каштоўныя калекцыі адпраўлены ў [[Трэці Райх|Райх]] і ў [[Кёнігсбэрг|Кенігсбэрг]]. Да верасняверасьня [[1941]] збор мастацкай галерэі быў практычна страчаны. У гэты час [[ВільгэльмВільгельм Кубэ]] скардзіцца А. РозенбергуРозэнбэргу, што Менск пазбавіўся мільённых каштоўнасьцяў, бо «''каштоўныя палотны, мэбля XVIII–XIX стст., вазы, вырабы з мармура, гадзіннікі і г.д. СС аддае на разрабаваннеразрабаваньне вермахту[[вэрмахт]]у''».
Збор мастацкай галерэі перастаў існаваць, і яго страту можна назваць незваротнай. Лёс даваеннага збору ДКГ дагэтуль невядомы. Пошук яго ускладняеўскладняе адсутнасьць вопісаў. У «Вопісе музейныхмузэйных каштоўнасцяў, вывезеных гітлераўцамі ў Нямеччыну і ў краіны яе саўдзельнікаў і зьнішчаных у выніку разбойніцкіх дзеянняўдзеяньняў» [[1944]] годагоду, складзенай музэйнымі супрацоўнікамі па памяці, значацца 223 творы рускагарасейскага жывапісу, 32 –— заходнеэўрапейскага, мэбля з «Сіняй спальні» [[Аляксандар II|Аляксандра II]] уў [[Зімовы палацы|Зімовым палацы]], 60 абразоў XVI–XVIII стагоддзяўстагодзьдзяў, 89 твораў скульптуры, 48 слуцкіх паясоў, 480 прадметаў рускагарасейскага фарфорупарцаляну, 800 –— заходнеэўрапейскага, 30 прадметаў старажытнага урэчскагаурэцкага шкла, 200 «посцілакпосьцілак» ручной працы беларускіх ткачых, сотні твораў беларускіх мастакоў канца XIX –— пачатку XX стагоддзястагодзьдзя.
