'''Русінская мова''' (карпатаруская мова) або русінскія мовы зьяўляюцца сукупнасьцю разнастайных дыялектных, наддыялектных і літаратурна-моўных утварэньняў, якія існуюць або што існавалі сярод русінскага этнасаэтнасу як на яго спрадвечных землях у Прыкарпацьці, так і Заходняй Украіны і Ўсходняй Славаччыне, так і раёнах кампактнага пражываньня на тэрыторыі Ваяводзіны ў Сэрбіі, і збольшага ў Славоніі ў Харватыі, у Вугоршчыне, у Румыніі і ў Польшчы, а таксама ў ЗША і Канадзе.<ref name=inter_konferencia>[http://www.philol.msu.ru/~slavphil/books/30_10_2001.pdf Cерболужицкий (серболужицкие) и русинский(русинские)языки: к проблематике их сравнительно-исторической синхронности и общности. В сборнике: Исследование языков в русле традиций сравнительно-исторического и сопоставительного языкознания], инф. материалы и тезисы докладов, Москва, издательство МГУ, 2001, ISBN 5-211-04448-7</ref> Лінгвісты маюць розныя меркаваньні адносна таго, ці зьяўляецца русінская мова асобнай усходне-славянскай мовай<ref>http://www.philology.ru/linguistics3/musorin-06b.htm</ref>, або дыялектам [[украінская мова|украінскай мовы]]. Распаўсюджаная ў [[Закарпацкая вобласьць|Закарпацкай вобласьці]] [[Украіна|Ўкраіны]] (6725 носьбітаў па перапісе 2001 году<ref>http://ukrcensus.gov.ua/regions/select_reg5/?box=5.5W&data1=1&rz=1_1&rz_b=2_1&data=1&botton=cens_db&k_t=00</ref>), а таксама на ўсходзе [[Славаччына|Славаччыны]] (каля 20 тысяч носьбітаў, перапіс 1991 году<ref>http://www.ethnologue.com/show_language.asp?code=rue</ref> і 24 тысячы, якія назвалі нацыянальнасьць — русін<ref>http://www.statistics.sk/webdata/slov/scitanie/namj.htm</ref>), у [[Польшча|Польшчы]], [[Вугоршчына|Вугоршчыне]], [[Румынія|Румыніі]], [[Харватыя|Харватыі]] і [[Сэрбія|сэрбскім]] аўтаномным краі [[Ваяводзіна]].
