Казімер Ян Сапега: розьніца паміж вэрсіямі

Змесціва выдалена Змесціва дададзена
д →‎Вонкавыя спасылкі: {{Падскарбіі дворныя літоўскія}}
д →‎Біяграфія: выпраўленьне спасылкі
Радок 37:
З магнацкага роду [[Сапегі|Сапегаў]] гербу «[[Ліс (герб)|Ліс]]», сын [[Павал Ян Сапега|Паўла Яна]] і [[Ганна Барбара Копаць|Ганны Барбары]] з [[Копаці|Копацяў]]. Меў братоў [[Францішак Стэфан Сапега|Францішка Стэфана]], [[Бэнэдыкт Павал Сапега|Бэнэдыкта Паўла]] і [[Лявон Базыль Сапега|Лявона Базыля]].
 
Навучаўся ва ўнівэрсытэтах [[Грац]]у і [[Лёвэн]]у. Абіраўся [[Пасол соймавы|паслом]] на соймы [[1664]]—[[1665]] (зь Берасьцейскага павету), 2 соймы [[1666]] (зь Берасьцейскага і Ваўкавыскага паветаў), канвакацыйны [[1668]] і элекцыйны [[1669]] (зь Віленскага павету), каранацыйны [[1669]] (з Троцкага павету), 2 соймы [[1670]] (з Ваўкавыскага павету). Быў маршалкам [[Трыбунал Вялікага Княства Літоўскага|Трыбуналу]] [[Вялікае Княства Літоўскае|Вялікага Княства Літоўскага]] ў [[1686]], [[1689]] і [[1708]].
 
Падтрымліваў караля і вялікага князя [[Міхал Вішнявецкі|Міхала Вішнявецкага]], узначаліў апазыцыю да [[Пацы|Пацаў]]. Удзельнічаў у выправах супраць туркаў [[1673]] (камандаваў 3 харугвамі коньніцы і 1 пяхоты, набранымі за кошт Сапегаў), [[1674]], [[1683]] (камандаваў 10-тысячным войскам, якое дзейнічала ў [[Славаччына|Славаччыне]]), [[1689]], [[1691]], [[1694]] (нанёс паразу каля [[Днестар|Днястра]])<ref>[[Анатоль Грыцкевіч]]. [http://pawet.net/library/history/city_district/data_people/ahulnaie/08/Sapieha,_the_princely_family.html Сапегі] // {{Літаратура/ЭГБ|6-1к}}</ref>.
Радок 51:
}}
 
З [[1684]] у апазыцыі да [[Ян Сабескі|Яна Сабескага]]. Склікаў на [[24 студзеня]] [[1685]] генэральны соймік Вялікага Княства Літоўскага ў [[Слонім]]е, які выказаў пратэст супраць адкрыцьця сойму ў Варшаве замест чарговага ў Горадні. На ягоную прапановы паслы Вялікага Княства зьехаліся ў Горадні<ref name="evkl393"/>.
 
У [[1693]]—[[1696]] знаходзіўся ў канфлікце зь біскупам віленскім [[Канстантын Казімер Бжастоўскі|Канстантынам Казімерам Бжастоўскім]] датычна пытаньня пастою літоўскага войска ў касьцёльных маёнтках, які [[18 красавіка]] [[1694]] адлучыў К. Я. Сапегу ад [[Рыма-каталіцкі Касьцёл|Касьцёла]].
 
У [[Паўночная вайна|Паўночную вайну]] ([[1700]]—[[1721]]) стаў на бок швэдаў. [[18 лістапада]] [[1700]] атрымаў паразу ў [[бітва пад АлкенікаміАлькенікамі|бітве пад АлкенікаміАлькенікамі]] ад [[Вялікае Княства Літоўскае|літоўскай]] шляхты, якой камандаваў [[Міхал Сервацы Вішнявецкі]]. У [[1708]] перадаў камандаваньне свайму брату [[Ян Сапега|Яну Сапегу]]. На пераломе [[1709]]—[[1710]] перайшоў на бок [[Аўгуст Моцны|Аўгуста Моцнага]], які пакінуў яго на пасадзе ваяводы віленскага. Браў удзел у Варшаўскай вальнай радзе ([[1710]]). Па ўтварэньні [[23 сакавіка]] [[1716]] генральнай канфэдэрацыі [[Вялікае Княства Літоўскае|Вялікага Княства Літоўскага]] у [[Вільня|Вільні]] далучыўся да яе, але не прынёс прысягі.
 
Тройчы браў шлюб: