Вікіпэдыя

Францішак Станкар: розьніца паміж вэрсіямі

Інтэрактыўны прагляд гісторыі
← Папярэдняя зьменаНаступная зьмена →
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
ВізуальнаВікіразметка
Няма апісаньня зьменаў
унутраныя спасылкі, вікіфікацыя
Радок 1:
'''Францішак Станкар''' ({{моваМова-la|Franciscus Stancarus}}; Francеsco Stancaro [[1501]]—[[12 лістапада]] [[1574]], [[Стопніца]], [[Рэч Паспалітая]]) — пратэстант, родам з [[Мантуя|Мантуі]] ў правінцыі Ламбардыя[[Лямбардыя]] ў [[Італія|Італіі]].
 
Вымушаны быў зьбегчы з Мантуі, калі там, у 1540-х, падняліся ганеньні на асобаў, западозраных у спагадзе новым рэлігійным вучэньням, адправіўшыся спачатку ў [[Швайцарыя|Швайцарыю]], а адтуль у [[Трансыльванія|Трансыльванію]]. Аўтар вядомай граматыкі габрэйскай мовы «Ebreae grammaticae institutio» (Базэль, 1547; 2-е выд. 1555).
Радок 5:
У 1549 г. Францішак ужо ў Польшчы, дзе кароль [[Жыгімонт II Аўгуст]] прапанаваў яму катэдру габрэйскай мовы ў [[Кракаўскі ўнівэрсытэт|Кракаўскім унівэрсытэце]]. Пратэстанцкія гледжаньні, якія Станкар праводзіў на лекцыях, прывялі да таго, што ён неўзабаве быў зьняволены ў турму. Пратэстанты дапамаглі яму зьбегчы і далі ў сябе прытулак, даручыўшы яму арганізацыю іхніх цэркваў у Малой Польшчы.
 
З прычыны перасьледу з боку каталіцкай царквы, Станкар у 1551 г. пакінуў Польшчу і накіраваўся ў [[Герцагства Прусія|герцагства Прусію]]. Вучэньне яго, быццам [[Ісус Хрыстос]] быў пасрэднікам паміж Богам[[Бог]]ам і людзьмі толькі ў сілу сваёй чалавечай прыроды, выклікала моцны адпор з боку лютэранскіх прапаведнікаў. Калі праз два гады Станкар вярнуўся ў Польшчу, стаўленьне да яго тамтэйшых пратэстантаў неўзабаве моцна зьмянілася, бо яго вінавацілі ў [[Ерась|ерасі]].
 
ЯгоЯгонае вучэньне знайшло сабе пасьлядоўнікаў толькі ў некалькіх магнатаў. Ён быў адным зь перакладчыкаў [[Берасьцейская Біблія|Бібліі]], надрукаванай у 1563 г. у Берасьці высілкамі [[Мікалай Радзівіл Чорны|Мікалая Радзівіла Чорнага]]. Адрозьніваючыся вялікай настойлівасьцю і задзірлівым характарам, Станкар нястомна вёў са сваімі супернікамі багаслоўскую палеміку, уладкоўваючы і публічныя дыспуты. Быў знаёмы з [[Кальвін]]ам. Ад шлюбу з Барбарай Маршэўскай пакінуў чатыры дачкі і двух сыноў. Ягоную справу працягнуў сын ад ягонай другой жонкі Магдалены з Лосяў - — Францішак Станкар малодшы (1562-16211562—1621), кальвінскі міністар, супэрінтэндант Малапольскай правінцыі. Унучка Францішка Станкара па сыну Пятру, выйшла замуж за Веспасіяна Сяніцкага.
 
== Літаратура ==
* Stankar (Franciszek) // Encyklopedyja powszechna. T. 23. Warszawa. 1866. S. 969-970969—970.
* Станкар Франциск // Еврейская энциклопедия. Свод знаний о еврействе и его культуре в прошлом и настоящем. Том 14. Москва. 1991. С. 556.
* Gmiterek H. Stankar Franciszek. // Polski słownik biograficzny. Warszawa-Kraków. Tom XLII/2. Źeszyt 173. 2003. S. 158-164158—164.
 
{{САРТЫРОЎКА_ПА_ЗМОЎЧВАНЬНІ:Станкар, Францішак}}▼
{{Ізаляваны артыкул}}
 
▲{{САРТЫРОЎКА_ПА_ЗМОЎЧВАНЬНІ:Станкар, Францішак}}
[[Катэгорыя:Асобы па альфабэце]]
[[Катэгорыя:Пратэстанцкія дзеячы]]
[[Катэгорыя:Нарадзіліся ў 1501 годзе]]
[[Катэгорыя:Памерлі ў 1574 годзе]]
[[Катэгорыя:Памерлі 12 лістапада]]
Атрымана з «https://be-tarask.wikipedia.org/wiki/Францішак_Станкар»