Верхнялужыцкая мова: розьніца паміж вэрсіямі
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
д артаграфія |
дНяма апісаньня зьменаў |
||
Радок 21:
Адносіцца да [[славянскія мовы|славянскай]] групу моў. Агульны лік носьбітаў — каля 40 000 чалавек, яны жывуць у [[Саксонія (фэдэральная зямля)|Саксоніі]]. Лік носьбітаў мовы ў штодзённым жыцьці значна ніжэйшы. Агульны лік лужыцкіх сэрбаў у Горнай Лужыцы — 40 000, аднак актыўна карыстаюцца мовай — 13 000. Агульны лік лужычан у Дольнай Лужыцы — 20 000, аднак актыўна карыстаюцца мовай — 7 000. У адрозьненьні ад [[дольналужыцкая мова|дольналужыцкай мовы]] горналужыцкая мова не знаходзіцца на мяжы выміраньня. Усяго ж пражываюць у Лужыцы прыкладна 600 000 чалавек — лужычанаў і нялужычанаў ([[немцы|немцаў]]). Цэнтрам горналужыцкай культуры зьяўляецца горад [[Баўцэн]] у [[Саксонія|Саксоніі]].
[[Файл:Germany sorbian region.png|left|thumb|130px|
== Асаблівасьці ==
Націск заўсёды падае на першы склад. Шэраг фанэтычных асаблівасьцяў збліжае горнасэрбскую мову зь [[беларуская мова|беларускай]]: наяўнасьць фрыкатыўнага /h/, зьмякчэньне гукаў /d/, /t/ адпаведна да /dź/, /ć/, наяўнасьць прыстаўнога /в/.
|