Ракітнае (Ровенская вобласьць)

Ракітнае (па-ўкраінску: Рокитне) — колішняе места, цяпер мястэчка ў Ровенскай вобласьці Ўкраіны, на рацэ Бунеў. Адміністрацыйны цэнтар Ракітнаўскага раёну. Насельніцтва 12 179 чал. (2001).

Ракітнае
Рокитне
Герб Ракітнага Сьцяг Ракітнага
Першыя згадкі:	1888
Вобласьць:	Ровенская
Раён:	Ракітнаўскі
Плошча:	55,20 км²
Насельніцтва:	12 179 (2001)
Тэлефонны код:	+380 4462
Паштовы індэкс:	34200
Геаграфічныя каардынаты:	51°17′14″ пн. ш. 27°12′37″ у. д.
Ракітнае на мапе Ўкраіны Ракітнае

Знаходзіцца за 95 км ад Роўна. Чыгуначная станцыя Ракітнае-Валынскае на лініі Сарны — Карасьцень.

Гісторыя

• 1888: заснаваньне паселішча Ахотнікава. Назва паходзіла ад прозьвішча ўладальніка зямлі, у якога бэльгіец Розэнбэрг набыў невялікую дзялянку кварцавых пяскоў і збудаваў тамака гуту.
• 1900: празь сяло прайшла чыгунка Кіеў — Ковель.
• пач. XX ст.: у складзе Кісорыцкай воласьці Оўруцкага павету Валынскай губэрні.
• 1921: згодна з Рыскай мірнай дамовай увайшло ў склад міжваеннай Польскай Рэспублікі, у Сарненскім павеце Валынскага ваяводзтва.
• 1922: назву паселішча зьмянілі на Ракітнае.
• 15 красавіка 1927: атрымала статус места.
• 1939: у складзе Ўкраінскай ССР.
• 1940: цэнтар раёну.
• 1986: мястэчка пацярпела ад катастрофы на Чарнобыльскай АЭС.

Эканоміка

Станам на сьнежань 2002 року ў мястэчку працавала 5 прамысловых прадпрыемстваў, 3 будаўнічыя арганізацыі, 3 сельскагаспадарчыя, 2 аўтатранспартныя, 2 прадпрыемствы зьвязку, 2 камунальныя і іншыя.

Прыярытэтная галіна прамысловасьці — шкляная. ААТ «Ракітнаўскі шкляны завод» уваходзіць у лік прадпрыемстваў, вядомых за межамі Ўкраіны.

Вядомыя ўраджэнцы

• Ніна Смык (нар. 1947) — украінская пісьменьніца.

Літаратура

• Барыс Тумар. Беларуская Ўскраіна // Наша Ніва № 43 (200), 23—30 кастрычніка 2000