Эта (літара)

Η
Грэцкі альфабэт
Гісторыя

Η, η (ст. грэц. Ήτα — міжнародны стандарт трансьлітарацыі — [heta, 'eta]^[1]). Першапачатковае старажытнагрэцкае вымаўленьне — Гета; гэтае вымаўленьне ляжыць у аснове сярэдневяковай заходнеэўрапэйскай транскрыпцыі Еta^[2].

Η, η — 7-я літара грэцкага альфабэту. У сыстэме грэцкага альфабэтнага запісу лікаў мае лікавае значэньне 8. Паходзіць ад фінікійскае літары — «хэц». Ад літары Η, η паходзяць: лацінская літара H, а таксама кірылічныя літары И і Й. У сучасным мовазнаўстве, улічваючы асаблівасьці граматыкі грэцкай мовы, лічуцца правільнымі наступныя варыянты трансьлітарацыі назвы гэтае літары: Heta і 'eta^[1]. У беларускім мовазнаўстве прынята транскрыпцыя Эта^[3], што робіць вялікай складанасьцю адрозьніваць яе ў трансьлітарацыі ад грэцкай літары Ε, ε (эпсылён).

Крыніцы рэдагаваць

^ ^а ^б Tack Heta
^ Sihler, Andrew L. New Comparative Grammar of Greek and Latin. — illustrated. — New York: Oxford University Press, 1995. — P. 10–20.
^ У адпаведнасьці з БЭ ў 18 тамах. Т.5., Мн., 1997, С.510: Грэчаскае пісьмо

[Heta-1] а ^б Tack Heta

[2] Sihler, Andrew L. New Comparative Grammar of Greek and Latin. — illustrated. — New York: Oxford University Press, 1995. — P. 10–20.

[pr-3] У адпаведнасьці з БЭ ў 18 тамах. Т.5., Мн., 1997, С.510: Грэчаскае пісьмо

[1]

[2]

[3]

Η

Грэцкі альфабэт
Αα	Альфа	Ββ	Бэта
Γγ	Гама	Δδ	Дэльта
Εε	Эпсылён	Ζζ	Дзэта
Ηη	Эта	Θθ	Тэта
Ιι	Ёта	Κκ	Капа
Λλ	Лямбда	Μμ	Мю
Νν	Ню	Ξξ	Ксі
Οο	О мікрон	Ππ	Пі
Ρρ	Ро	Σσς	Сыгма
Ττ	Таў	Υυ	Іпсылён
Φφ	Фі	Χχ	Хі
Ψψ	Псі	Ωω	О мэга
Гісторыя
Ϝϝ	Дыгама	Ϛϛ	Стыгма
Ͱͱ	Гэта	Ϻϻ	Сан
Ϟϟ, Ϙϙ	Копа	Ϡϡ, Ͳͳ	Сампі
Ϸϸ	Шо