Цьвербут
Цьвербут (Цьвірыбут, Цьвірбут, Цьвірбот) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
| Цьвербут лац. Ćvierbut | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | þwairhs + Boto |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Цьвірыбут, Цьвірбут, Цьвірбот |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Цьвербут» | |
Паходжаньне рэдагаваць
- Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў
Паводле менскага дасьледніка Алёхны Дайліды, які разьвівае германскую (перадусім усходнегерманскую) этымалёгію імёнаў літоўскіх князёў і баяраў, імя Цьвербут складаецца з асноваў цьвер- (імя ліцьвінаў Цьвермунт), якая паходзіць ад гоцкага þwairhs 'гнеўны, порсткі, ваяўнічы'[1], і -бут- (-бот-) (імёны ліцьвінаў Бутвід, Бутрык, Вільбут; германскія імёны Botvid, Butariks, Willebut), якая паходзіць ад усходнегерманскага but- з значэньнем 'корань, камель' (гепідзкае butilo 'камель')[2]. Такім парадкам, імя Цьвербут азначае «корань ваяўнічасьці»[3].
Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскага імя Cwirnar (Cwernar)[4].
У Прусіі бытавалі імёны: Twyrget, Twirgil[5].
Варыянт імя ў гістарычных крыніцах: Twirbute… Rexa vnd sin bruder Twirbut von Brandenburg (Паведамленьні аб літоўскіх дарогах)[6]; cum Twerbud[7], Twiributh[8], Twerbuth[9] (2 кастрычніка 1413 году); Твирбуту Визкедовичу, лидянину[10], Шпаку Твирбутовичу, солшничанину, земля[11] (1440—1492 гады); в Ковеньскомъ повете дву земль пустых на реце на Невяжы на имя Твирботовщины (6 сьнежня 1512 году)[12]; Янъ Матеевичъ Твирбутовича… Миколай Юхновичъ Твирбутовича (1567 год)[13]; Cwirbutowicz (1676 год)[14]; Raina Gronostayska Jakubowa Ćwirbutowa na miejscu chorego męża[15], Ćwirbut[16] (1690 год)[17]; Iwan Twirbot (9 лютага 1785 году)[18]; Jerzy Twierbud (9 лютага 1791 году)[19].
Носьбіты рэдагаваць
- Цьвербут († па 1413) — дзяржаўны дзяяч Вялікага Княства Літоўскага, староста берасьцейскі
Цьвірбуты[20] (Twirbut) — літоўскі шляхецкі род з Троцкага павету[21].
На гістарычнай Лідчыне існуе вёска Цьвербуты.
Глядзіце таксама рэдагаваць
Крыніцы рэдагаваць
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 19.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 16.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 26.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 300.
- ^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 111.
- ^ Scriptores rerum Prussicarum. Bd. 2. — Leipzig, 1863. S. 676, 678.
- ^ Akta unji Polski z Litwą, 1385—1791. — Kraków, 1932. S. 54.
- ^ Akta unji Polski z Litwą, 1385—1791. — Kraków, 1932. S. 57.
- ^ Akta unji Polski z Litwą, 1385—1791. — Kraków, 1932. S. 70.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 3 (1440—1498). — Vilnius, 1998. P. 21.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 3 (1440—1498). — Vilnius, 1998. P. 55.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 7 (1506—1539). — Vilnius, 2011. P. 549.
- ^ Литовская метрика. Отд. 1. Ч. 3. — Петроград, 1915. С. 640.
- ^ Walkowiak J. Współczesne nazwiska Polaków o możliwej genezie litewskiej nieobecne w LPŽ, poświadczone w kartotece antroponimicznej LKI // Onomastica (Wrocław). T. 64, 2020. S. 215.
- ^ Metryka Litewska. Rejestry podymnego Welkiego Ksiestwa. Województwo trockie 1690 r. — Warszawa, 2000. S. 50.
- ^ Metryka Litewska. Rejestry podymnego Welkiego Ksiestwa. Województwo trockie 1690 r. — Warszawa, 2000. S. 52.
- ^ Antroponimia Polski od XVI do końca XVIII wieku. T. 1: A—G. — Kraków, 2007. S. 344.
- ^ Akta sejmiku kowieńskiego z lat 1733—1795. — Warszawa, 2019. S. 402.
- ^ Akta sejmiku kowieńskiego z lat 1733—1795. — Warszawa, 2019. S. 459.
- ^ Сьпіс шляхецкіх родаў, прозьвішчы якіх пачынаюцца на Ц, Згуртаваньне беларускай шляхты
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2022. S. 437.
Літаратура рэдагаваць
- Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. Аўтарскае выданне. — Менск, 2019. — 459 с. — (сьціслая вэрсія кнігі: Вытокі Вялікае Літвы. — Менск, 2021. — 89 с.)