Убер
Убер (Губэр) — мужчынскае імя.
| Убер лац. Ubier | |
| Uber | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Ucho + Baro |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Губэр |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Убер» | |
Паходжаньне рэдагаваць
- Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў
Убэр або Губэр (Uber, Huber) — імя германскага паходжаньня[1]. Іменная аснова -уг- (-гуг-) (імёны ліцьвінаў Убарт, Уграт; германскія імёны Ubert, Hughrat) паходзіць ад германскага hugu 'думка, дух мысьленьня'[2], а аснова -бар- (-бор-) (імёны ліцьвінаў Барвід, Барвін, Барвін; германскія імёны Barvid, Barwin, Barwin) — ад гоцкага bara, baur 'чалавек, дзіця' (літаральна — «народжаны»)[3].
Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскіх імёнаў Hug (Hugo, Ugo, Jugo, Hok), Hubert (Hubart, Hukpert), Hugold[2].
У Прусіі бытавала імя Ugide[4].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Kazimierz Ubierewicz (20 кастрычніка 1655 году)[5]; sioło Nowosady w woj. trockim po śmierci ur. Uberowicza (4 жніўня 1656 году)[6]; J. M. Pan Huberowicz (6 студзеня 1700 году)[7][a].
Носьбіты рэдагаваць
На гістарычнай Полаччыне існуе вёска Убярцы.
Заўвагі рэдагаваць
Крыніцы рэдагаваць
- ^ Gottschald M. Deutsche Namenkunde: Unsere Familiennamen nach ihrer Entstehung und Bedeutung. — Berlin, 2006. S. 264.
- ^ а б Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 109.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 16.
- ^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 111.
- ^ Akta zjazdów stanów Wielkiego Księstwa Litewskiego. T. 2. — Warszawa, 2009. S. 307, 324.
- ^ Metryka Litewska. Księga wpisów Nr. 131. — Warszawa, 2001. S. 104.
- ^ Łapiński Ł., Wilczewski W. F. «Komput katolików» parafii żołudzkiej z 1700 roku // Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne. Nr. 115, 2021. S. 272.
- ^ Ciechanowicz J. Rody rycerskie Wielkiego Księstwa Litewskiego. T. 5. — Rzeszów, 2001. S. 299.
- ^ Metryka Litewska. Rejestry podymnego Welkiego Ksiestwa. Województwo wileńskie 1690 r. — Warszawa, 1989. S. 85.