Старасьвержанскі сельсавет
Старасьве́ржанскі сельсавет — адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў складзе Стаўпецкага раёну Менскай вобласьці. Адміністрацыйны цэнтар — вёска Стары Сьвержань.
| Старасьвержанскі сельсавет | |
| Агульныя зьвесткі | |
|---|---|
| Краіна | |
| Статус | сельсавет Беларусі[d] |
| Адміністрацыйны цэнтар | Стары Сьвержань |
| Дата ўтварэньня | 24 сьнежня 2011 |
| Насельніцтва |
|
| Мэдыя-зьвесткі | |
 Дадатковыя мультымэдыйныя матэрыялы | |
Гісторыя рэдагаваць
12 кастрычніка 1940 году створаны Залускі сельсавет у складзе Стаўпецкага раёну Баранавіцкай (з 8 студзеня 1954 году — Менскай) вобласьці[1].
30 кастрычніка 2009 году ў склад сельсавету ўвайшлі вёскі Дразды, Ператокі, Стары Сьвержань Навасьвержанскага сельсавету[2].
20 жніўня 2010 году цэнтар сельсавету перанесены зь вёскі Залужжа ў вёску Стары Сьвержань[3].
24 сьнежня 2011 году сельсавет перайменаваны з Залускага ў Старасьвержанскі[4].
28 траўня 2013 году ў склад сельсавету перададзеныя вёскі Асіпаўшчына, Варацішча, Вялікі Двор, Дзярэчынцы, Новая Вёска, Падлесьсе ліквідаванага Варацішчанскага сельсавету[5].
Населеныя пункты рэдагаваць
- 24 сьнежня 2011 году — 13
Крыніцы рэдагаваць
- ^ Залускі сельсавет (рас.) // Фондавы каталёг дзяржаўных архіваў Рэспублікі Беларусь
- ^ «Об изменении административно-территориального устройства Минской области». Решение Минского областного Совета депутатов от 30 октября 2009 г. № 219 (рас.)
- ^ «О переносе административного центра Залужского сельсовета в агрогородок Старый Свержень». Решение Столбцовского районного Совета депутатов от 20 августа 2010 г. № 25 (рас.)
- ^ «О переименовании сельсоветов Столбцовского района». Решение Минского областного Совета депутатов от 24 декабря 2011 г. № 134 (рас.)
- ^ «Об изменении административно-территориального устройства районов Минской области». Решение Минского областного Совета депутатов от 28 мая 2013 г. № 234 (рас.)
Літаратура рэдагаваць
- Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. / Беларус. Энцыкл.; Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (гал. рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн.: БелЭн, 2001. — Т. 6. Кн. 1: Пузыны — Усая. — 591 с. — ISBN 985-11-0214-8 С. 421