Бітаўт
Бітаўт (Біталт) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
| Бітаўт лац. Bitaŭt | |
| Bitold | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Bitto + Wald |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Біталт |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Бітаўт» | |
Паходжаньне рэдагаваць
- Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў
Бідалд, Беталд або Біталд (Bidualdus[1], Betuald[2][3], Betald, Bitold) — імя германскага паходжаньня[4]. Іменная аснова бід- (біт-) (імёны ліцьвінаў Біцейка, Біцель; германскія імёны Bettika, Bydilo) паходзіць ад гоцкага beodan 'чакаць, спадзявацца'[5], а аснова -валд- (-алд, -олт) (імёны ліцьвінаў Геральт, Левалт, Рамвольт; германскія імёны Gerwald, Lewolt, Romuald) — ад гоцкага і германскага waldan 'валодаць, гаспадарыць' або wulþus 'слава, мажнасьць'[6].
Германскае паходжаньне імя Бітаўт сьцьвердзіў францускі лінгвіст-германіст Раймонд Шмітляйн, які на падставе шматгадовых дасьледаваньняў прыйшоў да высноваў пра германскае паходжаньне літоўскіх уласных імёнаў[7].
У Прусіі бытавала імя Бітаўт: Bitawte (1347 год)[8]; Bytout (1396 год)[8].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Битовту осмъ чоловековъ[9], Битовту его люди Домановичи а Воидатъ[10] (1440—1492 гады); ego nobilis Bogdan Bytholthowicz (1483 год)[11]; Богдану Битовътовичу а Римъку Васковичу по возу соли з мыта берестеиского (7 жніўня 1488 году)[12]; Ego vero suprafatus Bogdan Bytholtowycz (8 траўня 1496 году)[13]; боярынь нашъ Богданъ Битовътовичъ (22 сакавіка 1499 году)[14]; з Мемижи… Миколаи Битовтович — 3 кони… Щастныи Битовтович — кон. Юрии Битовтович — кон. (1524—1566 гады)[15]; Щасныи Битовтя 2 кони. Миколаи Битовтевич кон.[16], Богдан Битовтовичъ[17] (1528 год); боярыни господарская Яновая Битовътовичъ Святохна (21 красавіка 1529 году)[18]; отъ земянина господаръского Миколая Миколаевича Битовтовича (19 лістапада 1546 году)[19]; miedzy borem Krzysztofa Bohuszewicza a Jura Bitoltowicza… ku granicy ziemian j. k. m. Krzysztofa Bohuszewicza y Jura Bitołtowicza… a Jura Bitołtowicza (30 ліпеня 1560 году)[20]; Размусъ Юрьевичъ Битовтъ[21], з ыменья Битовтовичъ (1567 год)[22]; продку его неякому Битовъту Кинътовътовичу… Битовъта… Битовтъ (19 верасьня 1568 году)[23]; Andrzej Łukaszewicz Bitowt (1621 год)[24].
Носьбіты рэдагаваць
- Бітаўт — літоўскі баярын, які атрымаў наданьні ад вялікага князя Казімера
- Шчасны Бітаўця і Мікалай Бітаўтавіч — меміскія баяры, якія ўпамінаюцца ў попісе войска Вялікага Княства Літоўскага 1528 году
- Багдан Бітаўтавіч — лейпунскі баярын, які ўпамінаецца ў попісе войска ВКЛ 1528 году
- Юзэф і Нікадзім Кляўсы Петаўты — электары караля польскага і вялікага князя літоўскага Станіслава Аўгуста Панятоўскага ад Аршанскага павету[25]
Бітаўты-Александровічы, Бітаўты і Бітаўтовічы гербу Грыф[26] — літоўскія шляхецкія родя[27][28].
Бітальдовічы (Bitoldowicz) гербу Гадземба — шляхецкі род Рэчы Паспалітай[26].
У 1621 і 1727[29] гадох упамінаўся маёнтак Бітаўтавічы ў Троцкім павеце[30].
На гістарычнай Троччыне існуе вёска Бітаўтаны.
Глядзіце таксама рэдагаваць
Крыніцы рэдагаваць
- ^ Boullón Agrelo A. I. Antroponimia medieval galega (ss. VIII–XII). — Tübingen, 1999. P. 157—158.
- ^ The Durham Liber Vitae: Linguistic commentary. — London, 2007. P. 94.
- ^ Gerchow J. Die Gedenküberlieferung der Angelsachsen. — Berlin; New York, 1988. P. 381.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule. T. III: Les noms de personnes contenus dans les noms de lieux. — Paris, 1985. P. 258, 487.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 57.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ Schmittlein R. Les noms d’eau de la Lituanie (suite) // Revue internationale d’onomastique. Nr. 1, 1964. P. 19.
- ^ а б Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 19.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 3 (1440—1498). — Vilnius, 1998. P. 32.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 3 (1440—1498). — Vilnius, 1998. P. 52.
- ^ Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 2: 1468—1501. — Kraków, 1939. S. 390.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 4 (1479—1491). — Vilnius, 2006. P. 66.
- ^ Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 2: 1468—1501. — Kraków, 1939. S. 515.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 5 (1427—1506). — Vilnius, 2014. P. 122.
- ^ Popisy wojskowe pospolitego ruszenia Wielkiego Księstwa Litewskiego (1524—1566). — Białystok, 2018. S. 89.
- ^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 69.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 225 (6) (1528—1547). — Vilnius, 1995. P. 86.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 225 (6) (1528—1547). — Vilnius, 1995. P. 84.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 234 (19) (1546—1548). — Vilnius, 2009. P. 73.
- ^ Istorijos archyvas. T. 1: XVI amžiaus Lietuvos inventoriai. — Kaunas, 1934. P. 142—144.
- ^ Литовская метрика. Отд. 1. Ч. 3. — Петроград, 1915. С. 538.
- ^ Литовская метрика. Отд. 1. Ч. 3. — Петроград, 1915. С. 669.
- ^ Акты, издаваемые Виленской Комиссией для разбора древних актов. Т. 24. — Вильна, 1897. С. 305.
- ^ Rejestry popisowe pospolitego ruszenia szlachty Wielkiego Księstwa Litewskiego z 1621 r. — Warszawa, 2015. S. 78.
- ^ Elektorów Poczet kłórzy niegdyś głosowali na elektóv. — Lwów, 1845. S. 267.
- ^ а б Gajl T. Herby Szlacheckie Rzeczypospolitej Obojga Narodow. — Gdańsk, 2003. S. 260.
- ^ Сьпіс шляхецкіх родаў, прозьвішчы якіх пачынаюцца на А, Згуртаваньне беларускай шляхты
- ^ Сьпіс шляхецкіх родаў, прозьвішчы якіх пачынаюцца на Б, Згуртаваньне беларускай шляхты
- ^ Indeks alfabetyczny miejscowości dawnego wielkiego Księstwa Litewskiego: A—K (Abakanowicze — Kujany). Wilno, 1929. S. 24.
- ^ Rejestry popisowe pospolitego ruszenia szlachty Wielkiego Księstwa Litewskiego z 1621 r. — Warszawa, 2015. S. 35.