Баніфацыюс V (папа рымскі)
Баніфа́цыюс V (па-лацінску: Bonifatius V) — рымскі біскуп (папа рымскі) з 23 сьнежня 619 году па сваю сьмерць. Больш за ўсё вядомы дзякуючы хрысьціянізацыі Ангельшчыны. Акрамя таго выдаў распараджэньне, паводле якога цэрквы сталі ўхваляцца месцамі сьвятыняў. Як вядома Баніфацыюс паходзіў з Нэапалю, але да абраньня рымскім біскуп нічога не вядома пра ягонае жыцьцё. Галоўным біскупам Рыму ён стаў пасьля сьмерці Адэадата I у лістападзе 618 годзе, аднак прайшло трынаццаць месяцаў з таго моманту як ягонае абраньне было зацьверджана імпэратарскім урадам у Канстантынопалі[2]. У гэты час Італію захапіў равэнскі экзарх Элеўтэрыюс, які нарок сябе імпэратарам Заходняе Рымскае імпэрыі, але хутка быў забіты. Баніфацыюс прызнаў уладу бізантыйскага імпэратара Гэракліюса, таму атрымаў ягонае ўхвалу.
.jpg) | |
| Асабістыя зьвесткі | |
|---|---|
| Нарадзіўся | VI стагодзьдзе |
| Памёр | 25 кастрычніка 625 |
| Дэнамінацыя | Каталіцкая царква[1] |
| Заняткі | каталіцкі сьвятар, пісьменьнік |
Паводле «Liber Pontificalis», Баніфацыюс апісваецца як самы лагодны зь людзей, галоўнай выбітнасьцю якога стала ягоная вялікая любоў да духавенства.
Крыніцы рэдагаваць
- ^ Catholic-Hierarchy.org (анг.) — USA: 1990.
- ^ Attwater, Aubrey (1939). «A Dictionary of Popes: From Peter to Pius XII». — С. 67—68.
Вонкавыя спасылкі рэдагаваць
Баніфацыюс V (папа рымскі) — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў
- Баніфацыюс V. Catholic Encyclopedia